De wereld wordt steeds godsdienstiger

Nederland is een raar stukje wereld. Er wonen namelijk mensen die steeds minder godsdienstig worden. Dat is niet helemaal uniek, er zijn een aantal andere landen die onder dezelfde afwijking lijden. Maar een afwijking van de wereldwijde norm is het zeker. De wereld wordt steeds godsdienstiger.

Nu vind ik dat helemaal niet zo’n interessant gegeven. Het doet mij namelijk niets of mensen godsdienstig zijn of niet. Ik wil graag dat ze de enige ware God en Zijn Zoon Jezus Christus kennen, dat is alles. Dat is het enige onderscheid dat van belang is.

Maar goed, door die Nederlandse afwijking laboreren Nederlanders nogal eens onder de illusie dat het met de godsdienst allemaal minder wordt. Daardoor zijn Nederlanders zonder godsdienst vaak behept met een totaal ongegrond triomfalisme, en Nederlanders met een godsdienst met een even onterecht negativisme. Daarom leek  het me goed eens een wat realistischer beeld te scheppen.

Als je kijkt naar de World Values Surveys van 1981 en 2007, zijn er twee keer zoveel landen waar de bevolking in 2007 godsdienst belangrijker vindt dan in 1981 als er landen zijn waar men godsdienst minder belangrijk is gaan vinden. (Niet verbazingwekkend en verantwoordelijk voor de beeldvorming in Nederland is Nederland een uitschieter naar beneden, en een extreem voorbeeld van waar men het belang van godsdienst minder hoog is gaan inschatten.)

Er zijn, voor zover ik kan verzinnen, drie belangrijke redenen dat de wereld steeds godsdienstiger wordt.

Ten eerste kost het veel moeite om ongodsdienstigheid door te geven aan het nageslacht. De  mens heeft een natuurlijke hang naar godsdienst. (Ik geloof dat die door God in hem is geplaatst, maar dat is even een ander onderwerp.) Als er door de staat dus niet een grote propagandacampagne gehouden wordt voor het atheïsme, gaat het atheïsme bijna overal een kwijnend bestaan lijden. Nu het communisme bijna uitgestorven is, heeft het atheïsme geen natuurlijke bondgenoot meer en ziet haar toekomst er somber uit.

Ten tweede komt er steeds meer vrijheid om de godsdienst te belijden die je wilt en hoe je wilt. Godsdienst wordt daardoor ook openlijker en actiever verspreid. Daardoor komen steeds meer mensen een godsdienst tegen die hen overtuigt. Dat is trouwens meestal het christendom (35% van de wereldbevolking) of de islam (23%). Het monotheïsme heeft de wereld overwonnen. De belangrijkste vraag waar de wereld het nog over oneens is, is of God een Zoon heeft.

Ten derde houden mensen zonder godsdienst niet zo van kinderen. Althans, ze houden niet zo van kinderen krijgen. Ze plegen dus demografische zelfmoord. Dat geldt op grote schaal. Europa krimpt maar Afrika groeit explosief. En het geldt op kleine schaal. De niet-godsdienstige vrouw die op haar 38e voor de derde keer gaat samenwonen begint er eens over na te denken of ze met haar nieuwe partner een kind zou willen. Ondertussen houdt haar streng-gereformeerde buurvrouw haar vijfde kind ten doop en wordt de derde zoon van haar Marokkaanse buurvrouw besneden.

Laten we vast beginnen de gedachten van de niet-godsdienstigen voor het nageslacht vast te leggen, zodat deze wat bijzondere groep niet helemaal uit het collectieve wereldgeheugen gaat verdwijnen. Ik denk aan een soort museum met als opschrift: atheisme, het Staphorst van de 21e eeuw.

Bron: Marten Visser

 

 

 

Hoe betrouwbaar is de wetenschap eigenlijk?

Dit is een terechte vraag na de ‘golf’ van wetenschapsfraude die ons land vorig jaar teisterde. Diverse wetenschappers kwamen negatief in het nieuws doordat zij fraude pleegden, of onderzoeken niet op de vereiste manier uitvoerden. Daardoor werden de resultaten onbetrouwbaar en in een aantal gevallen had die verregaande gevolgen. Niet alleen voor de betrokkenen zelf, maar voor de hele wetenschap.

Lees verder “Hoe betrouwbaar is de wetenschap eigenlijk?”

‘Hoe het varken aan zijn krulstaart kwam’

De ‘Bond tegen het vloeken’ beoordeelde één van de boeken: “Het boek ‘Hoe het varken aan zijn krulstaart kwam’ van Gerda Denhooven is ronduit blasfemisch: van God wordt een karikatuur gemaakt en de auteur laat God vloeken.”

Een lid van B & O mailde:

“Ik vind het belachelijk, dat zoiets voor jonge kinderen geschreven mag worden. Als dit over Allah ging, dan zou het ongetwijfeld bestempeld worden als discriminatie en niet mogen. Als het gaat over de Schepper van hemel en aarde, dan moet dat maar kunnen. Wat voor beeld zal dit bij kinderen achterlaten, als er zo oneerbiedig over God wordt geschreven?”



Onze opinie: (de opinie van Eindtijd -red.)

Wij zijn het unaniem met het mailende lid eens. Ongeacht of je wel niet gelooft, je gaat niet op zo’n asociale manier met het geloof van een ander om. Het is opmerkelijk dat bepaalde mensen, die zichzelf zo graag als ’tolerant’ en ‘ruimdenkend’ profileren, menen van alles over de vreedzame religies te mogen schrijven en daarvan alles bespottelijk te maken, maar van een gewelddadige religie als de islam blijven ze angstvallig af. Ook Gerda Denhooven laat zien dat zij een enorme angsthaas is, die zich willoos mee laat voeren in de stroom van populistische auteurs die over de rug van anderen hun populariteit denken te kunnen halen, en daarbij een absolute intolerantie en bekrompenheid laat zien die elk voorstellingsvermogen te boven gaat.

Heel jammer dat dit soort auteurs blijkbaar niet het niveau hebben om het op een normale manier te bereiken. Alleen dat gebrek aan kwaliteit is al reden om zo’n auteur ver links te laten liggen als auteur.

Bron

Atheïst Dawkins durft debat (weer) niet aan

Atheïst R ichard Dawkins, schrijver van het boek The God Delusion (Nederlands: God als misvatting), heeft opnieuw geweigerd het debat aan te gaan met de christelijke filosoof William Lane Craig. Het is niet verbazingwekkend, gezien hij  dit in het verleden al vaker geweigerd heeft, maar wel teleurstellend; ook voor veel van Dawkins’ mede-atheïsten.

Picture: There's probably no Dawkins
There actually was no Dawkins

Lees verder “Atheïst Dawkins durft debat (weer) niet aan”

Richard Dawkins verloor debat tegen rabbi Shmuley

Opperatheïst Richard Dawkins, en professor aan de Oxford Universiteit, verloor een debat tegen Rabbi Shmuley Boteach en schaamde zich teveel om dat toe te durven geven, dus loog hij er over. Hij vertelde tegen iedereen dat het debat nooit plaats had gevonden en natuurlijk geloofden zijn trouwe volgelingen hem op zijn woord. Van beide partijen niet zo slim, aangezien er video-opnamen van het debat waren gemaakt en die hebben nu eenmaal de neiging om vroeg of laat boven water te verschijnen.
Lees verder “Richard Dawkins verloor debat tegen rabbi Shmuley”