Het verdrag waarmee Europa verkocht werd aan de islam

Spread the love

Inleiding

Om de wille van de smeer, likt de kat de kandeleer. Dat wil ik toepassen op Europa. Ik denk vooral aan de Resolutie van Straatsburg uit 1975. Deze bepaalt tot de dag van vandaag de koers van de Europese Unie t.a.v. de islam, de vestiging van Marokkanen en andere moslims op haar grondgebied en haar houding in het conflict Israël – Palestijnen. We hebben daar dus dagelijks mee te maken. Maar we kunnen geen kant uit. Het is vastgelegd in een verdrag waar niemand ooit iets over te zeggen heeft gehad.

Voor een habbekrats is Europa verkocht, maar haar inwoners mogen het niet weten. Rechten, die nergens in de islamitische wereld bestaan, worden hier opgeëist voor en door islamieten. Ze mogen bijna dwangmatig hun leer verbreiden en soms zelfs opleggen aan anderen. Men voorzag destijds in Straatsburg al dat daar wel kritiek op moest komen – maar critici kregen al bij voorbaat de mond gesnoerd. Wij, die denken vrije Europese burgers te zijn, worden dom gehouden en onze vrijheid en veiligheid zijn ernstig in gevaar. We kunnen (bijna) geen kant uit.

Het was de ‘oliecrisis’, die een rol speelde. De toevoer van olie moest worden gegarandeerd. Verder hadden we arbeidskrachten nodig. De E.U. wilde pronken bij haar eigen volken – en haar successen werden voornamelijk in geld uitgedrukt. Verder speelde mee dat de linkse partijen, die de macht hadden, meenden op die manier miljoenen stemmen voor de eigen partijen binnen te slepen, want de nieuwe instroom kreeg meteen stemrecht, nog voordat ze een woord Europees spraken. Links was hun vriendje, in Nederland vooral de PvdA. De olie sleepten we binnen, de stemmen ook – en voor de rest had Europa haar ziel aan de duivel verkocht. Ik zal dat nader uitwerken.

Stel je voor dat we gaan onderhandelen met China. Ter wille van de ontvangst van zeer begeerde goederen zeggen we toe dat een ongelimiteerd aantal Chinezen zich vrij in Europa mag vestigen (1). Die meute heeft dan meteen stemrecht (2) en heeft ook het recht een filiaal van de Chinese communistische Partij op te richten (3). Die mag vrij propaganda drijven voor zijn inzichten (4), terwijl wij, Europeanen, dat niet in China mogen doen (5). We beloven ons niet te verzetten tegen in China gefabriceerd fake news en het Chinese overheidsbeleid, en zullen dat in gunstige zin via krant, radio en t.v. verspreiden (6). Verder leggen we ons erop vast dat we in de politiek en vooral de V.N. altijd conform de Chinese wens tegen Japan zullen stemmen, ongeacht onze eigen mening (7). Vervang in dit voorbeeld China door ‘Arabische wereld’ en Japan door Israël, en je zou toch woest worden? Zullen we dat dan maar – veel te laat – alsnog doen? Hier klopt iets niet.

Gerard de Boer schreef hierover in 2018 een lezenswaardig webartikel: “DE RESOLUTIE VAN STRAATSBURG (OLIE IN RUIL VOOR MOSLIM-IMMIGRATIE EN ISLAMISERING).” Dit gaat over een bijna doodgezwegen document. De Europese politici praten er niet graag over. Het is een verduveld slecht verdrag, maar we zijn er met handen en voeten aan gebonden. Ieder heeft er dagelijks mee te maken; vooral de ‘gewone man’. Het document is het resultaat van overleg tussen de toenmalige Europese Gemeenschap met de Arabische Liga.

De Resolutie van Straatsburg *3

Zelfs de bewoordingen van de Declaratie van Straatsburg zijn hielenlikkerij. Of noem het: smeren met stroop. De Arabische landen zouden een enorme bijdrage hebben geleverd aan Europa. Welke dan? Gaat dat verder dan couscous of dadels? Vooral op het morele vlak kunnen we veel van de islamieten leren. Wat dan? Onthoofdingen? Handen afhakken? Europa had olie nodig en was daarom uitermate onderdanig. Ze heeft haar ziel verkocht voor een bord linzenmoes. “De grote verrijking die het Arabisch cultuurgoed ons te bieden heeft vooral op het gebied van normen en waarden,” staat er. Maar welke normen en waarden, die we nog niet kenden, hebben moslims ons dan bijgebracht? Zitten er daarom zo vreselijk veel moslims in de gevangenis? Moeten ze daar soms normen en waarden onderwijzen? Nog een citaat: “… recognizing the historic contribution of Arab culture to European development, emphasizing the contribution which Arab culture can still give to European countries especially in the field of human values…” Mooi gezegd. Maar klopt het? Juist dat terrein van menselijke waarden is een grote zwakte in de hele islam – nee, sterker nog: de islam is daar een uitgesproken vijand van.

“The Association calls on European governments to improve legal regulations concerning the freedom of travel and the protection of the basic rights of immigrant workers in Europe which should be equivalent to those of citizens of the countries concerned.” Dus moesten mensen die nog geen steek verricht hadden – en die, naar later bleek uitstekende beroepswerkelozen zijn – meteen bij aankomst in Europa alle reguliere burgerrechten verkrijgen zonder dat er over plichten werd gesproken. Vanaf het eerste begin konden deze mensen, nog voordat ze hadden bewezen waardevol voor de maatschappij te zijn, vrouw en kinderen laten overkomen, grootouders en voor een deel ook hulpbehoevende familieleden, en ze kregen automatisch pensioenrechten en recht op AOW en ziekte-uitkering. Zo trokken we enorme massa’s aan en werden we grote geldschieters voor de islam. De salafistische verloedering van hun tweede generatie gastarbeiders is zo door de Europese burger betaald. Zelfs hun moordpartijen op onschuldige mensen hebben ‘wij’ op die manier bekostigd.

We hebben een massa van miljoenen binnengehaald die meer rechten dan plichten kent, een zwakke arbeidsmoraal heeft en een overdadig beroep doet op de sociale voorzieningen. Daaraan draagt ze naar verhouding veel te weinig bij, dus dit is een grote verliespost. We hebben een moreel en een economisch probleem geschapen. Vanwege dat verdrag valt dat niet gemakkelijk bij te sturen.

Een zaak die hier in het geheel niets mee te maken heeft werd ook betrokken in deze resolutie, namelijk de Europese houding tegenover Israël. Heeft dat iets te maken met ‘vrij verkeer van en naar…’ of met de behoefte aan olie of arbeidskrachten? Helemaal niets. Maar de Arabische landen grepen deze gelegenheid aan om op dit punt hun wil door te drukken. En het slappe Europa, zonder beleid, zonder geloof, zonder duidelijke visie, trapte erin. “The Association considers that the political settlement of the Israeli-Arab conflict is an absolute necessity for the establishment of a genuine Euro-Arab co-operation.” Natuurlijk heeft Israël niets met de arbeidsverhoudingen in Europa te maken, maar de Arabische staten stonden tegenover een zeer zwakke tegenspeler, niet in staat haar eigen belangen te onderscheiden en te verdedigen.

Het resultaat daarvan is, dat je ‘gezegend’ bent als je in een buurt met veel islamieten woont. Je kunt nauwelijks meer terecht met je eigen taal, je wordt gedwongen je aan de kledingvoorschriften van de islam te houden, tijdens de vastenmaand kun je nauwelijks meer slapen en tegen ieder die daar niet van gediend is, wordt geweld gebruikt.

Nog weer enkele zinsneden uit de Resolutie van Straatsburg (1975): “… regretting the relative neglect of the teaching of Arab culture and Arabic in Europe and looking forward to its development, hoping that European governments will help Arab countries to create the resources needed for the participation of immigrant workers and their families in Arab culture and religious life, asking the European press to show a sense of responsibility so that they may inform public opinion objectively and more fully about the problems of the Arab world,…” Wat dat betekent? 1. Dat Europese landen verplicht zijn de Arabische cultuur (en taalonderwijs in het Arabisch) mogelijk te maken en zelfs te bekostigen. 2. Dat de Europese landen haar onderdanen zullen inlichten over het islamitische geloof (natuurlijk op instemmende wijze). 3. Dat de Europese landen erop zullen toezien dat de pers in positieve zin over de islam schrijft. In feite werd hier een soort perscensuur over de islam en de Arabische wereld ingesteld. 4. Dat wij verplicht zijn zelfs te helpen met de bouw van moskeeën (een directe aanval op de scheiding van kerk en staat).

Ik laat nog even Gerard de Boer aan het woord. “De media moesten worden ingeschakeld om een gunstig klimaat te scheppen voor de immigranten, en de academische wereld moest worden gemotiveerd om de nadruk te leggen op de positieve bijdrage van de Arabische cultuur aan de ontwikkeling van Europa. Geld moest worden uitgetrokken om de oprichting van moskeeën, islamscholen, centra voor Arabische cultuur en wetenschappelijke instituten ter bestudering van de islam te stimuleren. Het staat, dankzij ons Europarlement, sinds 1975 allemaal zwart op wit in de ‘resolutie van Straatsburg’, die door 200 parlementsleden uit 9 West-Europese landen werd goedgekeurd. Degene die de stukken nauwkeurig heeft bestudeerd en erover heeft geschreven is de in 2009 overleden ANP- en AD-journaliste Pamela Hemelrijk. Zij noemde de Resolutie van Straatsburg: Oil for immigration.

De verklaring van Abuja (2008)

Niet alleen Europa is slachtoffer geworden van de islamitische veroveringsdrang. Nog veel directer en veel duidelijker zien we dat in Afrika. In 2008 kwamen de belangrijkste vertegenwoordigers van de Afrikaanse islam in Abuja (Nigeria) bijeen. Ze hebben daar overlegd over hoe ze de islam tot de belangrijkste kracht in Afrika kunnen maken.

Op zich wil elke groepering een zekere mate van macht uitoefenen. Maar het is frustrerend om van leidinggevende mensen te horen dat ze overal de sharia willen invoeren en overheden willen helpen dit snel en goed te doen. Pardon? De sharia, dat wil zeggen: dood aan andersdenkenden, dood aan afvalligen om te beginnen, geen vrijheid van spreken, geen vrijheid van onderzoek, verplichte deelname aan de vijf dagelijkse samenkomsten in de moskee, afhakken van de hand van iemand die zelfs maar een kleinigheidje steelt, sluiten van alle kerken (natuurlijk) en zo nog het een en ander. Hoewel dit niet nadrukkelijk wordt gezegd in het document uit 2008, heeft de secretaris van de Islam in Africa Islamic Organisation (AIO), die de conferentie organiseerde, de Nigeriaan dr. Usman Muhammad Bugaje, onder vrienden uitgelegd dat het zijn grote ideaal is om het Sokoto kalifaat opnieuw op te richten. Dat was een zeer bloeddorstig kalifaat, dat duizenden en duizenden andersdenkenden koelbloedig heeft vermoord. Maar zoiets kun je niet hardop zeggen…

Ook wil de AIO, volgens punt 10 van haar verklaring, overal de studie van het Arabisch invoeren. Dat dient geen enkel nut, behalve dat mensen daardoor de Koran kunnen lezen. Het telt namelijk niet als een goede daad wanneer je de Koran in je eigen taal leest; alleen de recitatie ervan in het Oud-Arabisch telt mee, zelfs al begrijp je er geen woord van. Op die manier kun je ‘punten verdienen’ voor het paradijs. Maar toch ook een nadeel. Een weinig ontwikkelde bevolking ga je weliswaar iets onderwijzen, maar daar hebben ze voor de verbetering van hun leven niets aan.

De AIO stelt zich ten doel om vrijheid en menselijke waarden te bevorderen, volgens het document dat ze heeft opgesteld voor het grote publiek, maar wil dit mede doen door de sharia overal in te voeren – en dat is het paard achter de wagen. De sharia is een gevaarlijke wet, vijand van de menselijke waardigheid en alle vrijheden en een blok aan het been voor de maatschappelijke ontwikkeling. Bovendien hoor je in de persoonlijke verklaringen van vooral de secretaris-generaal ook nog iets anders: Weg met alle Christenen. Dood aan ieder die het niet met ons eens is.

Om de zaak nog wat ingewikkelder te maken, moet ik twee dingen vertellen. Ten eerste bestaan er meerdere ‘Abuja declarations’. Er zijn er twee van de Wereld Gezondheids Organisatie (WHO) en ook nog van verschillende van welzijnsorganisaties, bijvoorbeeld over huisvesting. Er is een politieke Abuja declaration, en dan ook nog: meerdere resoluties van de IAO. De eerste dateert van 1989. Dan is er een tweede uit 1990, die door dr. Frans Wijsen (docent aan de Katholieke universiteit van Nijmegen) gezien wordt als een vervalsing. Tot slot heb je de resolutie van 2008, ter aanvulling van die van 1989.

Die zogenaamde vervalsing van 1990 zou wel eens een niet voor de buitenwacht bestemde interne verklaring kunnen zijn. De ellende is dat deze ‘vervalsing’ meer invloed heeft op moslimstaten en gedeeltelijke moslimstaten (Nigeria, Burkina Faso, Ivoorkust, Tsjaad) dan de officiële verklaringen. Dus vervalst of niet, het document zwerft rond en inspireert miljoenen tot het kwaad. Er staat in die ‘vervalsing’ onder andere dat Christenen met geweld moeten worden verdreven en dat de groepen die deze terreuracties uitvoeren niet vervolgd of bestreden mogen worden. *1 Is dat de reden waarom in Nigeria al jaren de met automatische wapens rondreizende Fulanische nomaden (ook Fulbe of Peul geheten) niet worden aangepakt? (Het gaat hier om orthodoxe moslims, die met geweld Christenen verdrijven, zogenaamd om hun vee te kunnen laten grazen.). Ook wordt Boko Haram maar weinig bestreden. Is dat de reden waarom je nergens in Afrika mag schrijven over ‘moslim’ terroristen? Is dat de reden waarom je in Mali of Burkina Faso in de pers leest/hoort dat, wanneer er weer eens een aantal Christenen vermoord wordt, dat er ‘enkele dorpelingen’ zijn vermoord? Niet door moslims, maar door leden van ‘een’ gewapende bende. Daar is geen leugen mee verkondigd, maar de waarheid wordt toch verstopt.

Wie slechts de officiële verklaring kent, kent een halve waarheid. De kans is zelfs groot dat hij/zij op het verkeerde been wordt gezet door prachtige woorden over vrijheid en waardigheid. Pas wie de ‘vervalsing’ kent, gaat een beetje begrijpen wat zich in het huidige Afrika afspeelt. Vrijheid en waardigheid betekenen daar iets anders dan wat wij er in het Westen onder verstaan. Maar onze kranten zwijgen als het graf. Ze accepteren geen kritiek op de islam, door een min of meer vrijwillig op zich genomen zelfcensuur. En dat is een vijand van een objectieve pers.

In de jihadistische bewegingen (pardon, ook dat woord mag je in Afrika in het geheel niet gebruiken, en in Europa bij voorkeur niet…) loopt men weg met het zogenaamd vervalste Abujadocument uit 1990. En, om het probleem te verhonderdvoudigen, de meeste moslims in Afrika zien daar geen kwaad in. Als alle andersdenkenden zijn uitgeroeid krijg je toch een aards paradijs? Alsof geluk op bloed en onrecht gebouwd kan worden… Maar miljoenen zijn koortsachtig bezig de besluiten uit Abuja door te voeren. Daarover wordt in de pers niet gesproken. En zo heeft de westerse pers zich laten muilkorven en verkondigt ze vaak leugens…

Volgens het document van 1990 moeten alle belangrijke maatschappelijke posities aan moslims toevallen (regering, generaals, commandant van politie, decaan van de universiteit, directeuren enzovoorts). Ook mag er geen enkel negatief bericht over de islam verschijnen in de krant of op tv. Niemand mag iets tegen de islam of tegen een moskee ondernemen. Dat lijkt in veel landen heel aardig te lukken. Zo wordt elke kritische persoon en elke waarheidszoeker en elke Christen gemarginaliseerd, voordat men aan de ‘Endlösung’ toekomt, dat is de eliminatie van alle ‘anderen’.

Internationaal kennen we dat verschijnsel van marginalisatie op religieuze gronden ook. Een land dat weigert volgens de islamitische agenda te stemmen, krijgt geen of minder olie. Gevolg? Elk jaar veroordeelt de V.N. Israël (de enige democratie in het Midden-Oosten) voor zogenaamde misdaden en de misdadige PLO en Hamas gaan vrij uit. Een stemming in de V.N. toont slechts de economische macht van de oliestaten en heeft nauwelijks iets met de mening van de participanten te maken. Zo werd zelfs de V.N. gecorrumpeerd.

De wereld zwijgt. Hier vinden we een openlijke verklaring die kan leiden naar de moord op honderden miljoenen – en niemand zegt iets. “Vervalst,” heet het. Maar als daardoor nu eens onze kijk op de werkelijkheid wordt vervalst?

Caïro-verklaring (1990)

In 1990 ondertekenden 45 ministers van buitenlandse zaken van landen die lid zijn van de Organisatie van Islamitische Staten (OIC) in Caïro het document van de islamitische mensenrechten, oftewel de doodsteek voor de mensenrechten in de islamitische landen. Want mensenrechten volgens de islam bestaan nauwelijks. Misschien dat je het recht hebt om in je neus te peuteren, maar veel verder gaat dat niet. Ik zeg het scherp, omdat tallozen door het woord ‘islamitische mensenrechten’ op het verkeerde been worden gezet en menen met iets van humaans van doen te hebben. Maar dit document is daar het tegendeel van. Het wijst juist de mensenrechten af. Ik noem enkele punten.

De vrijheid van meningsuiting wordt beperkt tot datgene wat in overeenstemming is met de sharia, d.i. het islamitische Boek van Strafrecht. Dat wil zeggen: Wie kritiek heeft op het afhakken van handen – en dat geldt zelfs voor kleine vergrijpen – mag zelf onthoofding als straf tegemoetzien. Wie ook maar het minste geringste tegen de islam heeft (of de huidige uitoefening ervan) verliest per direct het recht om te blijven leven. Wie bezwaar heeft tegen een boerka, een corrupte bestuurder, of wie zelfs maar een woord uit de Koran anders wenst uit te leggen: doodstraf.
Mannen en vrouwen zijn niet gelijkwaardig, een vrouw heeft een halve stem in rechtszaken, in geval van verkrachting gaat de man altijd vrij uit en moet de vrouw wegens immoraliteit gedood worden, ook als het duidelijk is dat ze werd overweldigd. De vrouw heeft niets te zeggen als haar zoontje van 9 jaar het er niet mee eens is.
Geen vrijheid van godsdienst. In deze verklaring verkondigden 45 centrale personen in islamitische regeringen in feite (in verstaanbare taal) dat ze meer dan ooit Christenen (vooral) en andere minderheden zullen gaan vervolgen – wat inderdaad in veel landen gebeurde.
Alle mensenrechten (men doelt op de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens, die in feite wordt opgeheven) zijn ondergeschikt aan de sharia dus: moord op homo’s wordt aangemoedigd of door de staat zelf uitgevoerd, evenals de uitroeiing van Christenen en andere ‘lastpakken’.
Er bestaat geen waarheid buiten de sharia en dat is de enige bron voor het recht.

In Caïro werd de aanval op het Westen, de aanval op Christenen en het te grabbel gooien van alle mensenrechten ingezet en aangemoedigd. Dat is het ‘islamrevival’ dat over de hele wereld gaat, of beter, het opleven van de strenge Arabische versie van de islam, met de Arabieren als het uitverkoren volk en verder alle mensen als monddood gemaakte slaven van de Mohammedaanse religie. In feite is de boodschap aan alle islamieten dat ze zich niet hoeven te houden aan enige wet, behalve de (onrechtvaardige) sharia.

Wanneer men in Abuja spreekt over vrijheid en menselijke waardigheid, dan kun je dit alleen uitleggen in het licht van de Caïro-verklaring. Dan is vrijheid geen vrijheid meer (de enige vrijheid die overblijft is om te leven als monddood gemaakte moslim) noch enige waardigheid. De ‘vervalste’ Verklaring van Abuja is hiervan de ideale uitwerking.

Dit betekent ook dat moslims die wonen in niet-islamitische landen de landsbevolking als vijand moet zien, persoonlijk contact met hen dient te vermijden en hen rustig mag bestelen, want ze mogen slechts als onderdanige dienaren van de islam (het ‘Herrenvolk’) in leven blijven – voorlopig althans. Dat zegt geen moslim hardop. Je moet de dommen in hun waan laten. Maar onder elkaar spreken ze er zeker over. Hoe vaak heb ik het onder Somaliërs in en buiten Somalië niet gehoord? Maar de moslim mag liegen dat hij barst, leren de Koran en Mohammed. Dat wordt zelfs nadrukkelijk aanbevolen als op die manier ‘punten gescoord’ kunnen worden.

Dit alles wordt zoveel mogelijk verzwegen in de westerse wereld, onder het mom van godsdienstvrijheid en antiracisme. Dat argument deugt niet. Bestudering van de Koran en de andere heilige geschriften is geen racisme. Kritiek erop ook niet. En een terechte beschuldiging van crimineel gedrag is ook geen racisme. Heb je er wel eens op gelet dat het totalitaire nationaalsocialisme in veel opzichten lijkt op de totalitaire islam? Die twee werkten in het verleden dan ook samen als twee handen op een buik. Verwerpt iemand, van wie de ogen opengaan op deze punten, opeens het recht op godsdienstvrijheid? Bovendien, is de islam wel een religie? Of moet je haar – op grond van haar eigen heilige boeken – beschouwen als een criminele organisatie, die de beroving van en moord op andersdenkenden tot haar doel heeft gesteld? Dat is de sharia!

Resolutie van Senegal 2008

Voortbordurend op Caïro 1990 heeft de Organization of Islamic Conference tijdens een bijeenkomst in Senegal in maart 2008 zich vrijwel alleen beziggehouden met de Deense cartoons van 2005, die op kunstmatige wijze veel heisa hebben veroorzaakt in de islamitische wereld. Interessant dat ministers van buitenlandse zaken van (toen) 57 landen hier hun tijd aan besteden. Men ontwikkelde een strijdplan tegen ieder die kritiek op de islam mocht hebben. Dat wil zeggen dat zelfs wetenschappelijk onderzoek hoegenaamd onmogelijk wordt gemaakt. Men wilde een wettelijke basis om alle mogelijke kritiek aan te pakken. De gedachte van deze conferentie was dat de islam overal wordt aangevallen (was dat maar waar…) en dat er veel islamofobie is in de wereld, een niet nader verklaarde term. *2

In feite gaan deze besluiten lijnrecht in tegen de vrijheid van spreken. Iemand mag niet meer vinden dat Mohammed een pedofiel was, bijvoorbeeld, ondanks het feit dat dit overduidelijk blijkt uit de verslagen van zijn leven. Een jaar later had men al een boosdoener te pakken. Wilders had een korte film laten uitkomen met de naam Fitna, waarin door uitspraken uit de Koran werd duidelijk gemaakt dat de islam een bloeddorstige religie is. Niemand kan/kon de feiten uit die film weerleggen. Maar omdat dit niet ten voordele van de islam was, werd de film ernstig veroordeeld, zelfs door de toenmalige secretaris-generaal van de V.N., de heer Ban Ki-Moon.

Heeft enige democratische staat ooit verboden om kritiek te hebben op het Christelijke geloof? Of de Oosterse religies? Waarom dan deze uitzonderingspositie voor de islam? Het is verontrustend dat de V.N. deze ene groep anders behandelt dan – en zelfs bevoordeeld boven – alle anderen.

Alarmerend vind ik dat ook Suriname lid is van het OIC. Het is geen moslimstaat, al wonen er veel moslims. Hoe kan een land zowel de resolutie van het OIC uit 2008 ondertekenen, als de Verklaring van de Rechten van de Mens? Of vrijheid van spreken, of niet. Beide tegelijk gaat niet.

Consequenties? Als er een criticus van de islam aan boord van een vliegtuig zit, dat een extra landing in een moslimland moet maken, zou men zelfs die criticus van boord kunnen halen en kunnen veroordelen voor wat hij in het buitenland heeft gezegd of geschreven. De islam is een vijand geworden van de hele wereld, inclusief haar eigen volgelingen, die op deze manier kort worden gehouden.

De gevolgen van dit alles

Ook dit is een terrein waar bijna geen krant zich op begeeft. Ik noem slechts een paar zaken op, die je beter zult begrijpen na lezing van het bovenstaande:

Moslims waren verantwoordelijk voor bijna alle verkrachtingen in Oslo waren gedurende 5 jaar.
Volgens de tot het christendom bekeerde voormalige imam in Denemarken, Ahmed Akkari, is er geen enkele gematigde moskee in Denemarken. (Akkari was een van de hitsers, die de islamieten wereldwijd ophitste vanwege de Mohammed cartoons in een Deense krant, maar hij is tot een ander inzicht gekomen).
Volgens de Deense socioloog Sennels is 70% van de jeugdige delinquenten in zijn land moslim, wat een enorme oververtegenwoordiging van moslims in de criminaliteit aantoont.
30 van de 32 meest gezochte criminelen in de V.S. zijn moslim.
73% van de moslims in Nederland ziet teruggekeerde IS-strijders (dus: moordenaars!) als helden. (Daarmee geven ze te kennen dat ze achter het massaal en willekeurig doden van alle niet-moslims staan. Jouw aanstaande moordenaar woont vlak bij je!)
In Groot-Brittannië werden de afgelopen jaren 20.000 illegale veelwijverij-huwelijken gesloten via min of meer legale sharia rechtbanken (die zo het juridische systeem van het land ondergraven). Bittere zaak: het land heeft die rechtbanken zelfs voor een deel gesubsidieerd.
In Berlijn wordt de helft van alle misdaden door Arabieren gepleegd, die evenwel slechts 3% van de bevolking uitmaken.
De tweede generatie moslims in Denemarken is 218% meer crimineel dan de eerste. Er is een verharding gaande, gepaard aan een groeiende invloed van het salafisme, dat stelt dat een misdaad tegen een andersdenkende geen misdaad is.
In Nederland wordt 37% van alle Marokkanen van 15 – 45 jaar verdacht van een misdrijf, tegen 2% van de eigenlijke Nederlanders.

(Deze bloemlezing haalde ik uit het boek van de Belg Wim van Rooy: “Waarover men niet spreekt”, uitg. De Blauwe Tijger, Groningen, 2015.)

Er volgden nog meer resoluties en verklaringen In het kielzog van ‘Straatsburg’ en ‘Caïro’. Die zijn veelzeggend en zelfs angstaanjagend.

De Arabische Liga publiceerde in 1993 een werkdocument waarin uitdrukkelijk massa-emigratie naar Europa werd aanbevolen als een middel om Europa te islamiseren en alle andersdenkenden eruit te verdrijven. Die emigranten moesten ook goed hun best doen veel kindertjes te krijgen – en dat lukt aardig, zodat hun aantal jaarlijks goed groeit. Er moesten overal moskeeën komen en de lidstaten moesten helpen die te betalen, zodat ze overal invloed konden uitoefenen. Ook dat is aardig gelukt. Maar wij slikken het. In de landen van herkomst van ‘onze’ moslims kom je in de gevangenis als je iets vertelt over Christus – en dan mag je nog blij zijn dat je niet vermoord wordt. (Bron, W. de Rooy, a.w. pag. 227)
In 2008 ging de Raad van Europa nader in op de Resolutie van Straatsburg. Dit resulteerde in resolutie 1605: European Communities Confronted with Extremism. Daarin werden de verklaringen van Straatsburg: “haast irreversibel gemaakt: in alle artikelen van die resolutie wordt de islam sacrosanct en de critici ervan vogelvrij verklaard omdat ze islamofoob zouden zijn. Ook in dit document wordt extremisme verklaard uit armoede en discriminatie, terwijl de authentieke bron van geweld zich in de islam zelf bevindt…” (W. de Rooy, a.w. pag. 229) Wie heeft er zijn ziel verkocht? Wie heeft wat bereikt?

Heel helder brengt de Turkse voorman Necmettin Erbakan (1926 – 2011) de islamitische ideeën onder woorden. Deze man is de stichter van de extreem nationalistische Turkse beweging Milli Görüs, die ook veel kwaad aanricht in Nederland (anti-integratie). Erbakan was verschillende keren vice-premier vanaf 1974, en van ’95 – ’98 was hij premier. Daarna werd hij een vertrouwensman van Erdogan. Hij was dus een zeer invloedrijke man. Hij brak de macht van het Turkse leger op de politiek om daarvoor in de plaats de macht van de religie te stellen. Hij zei: “De Europeanen zijn ziek. Wij hebben het medicijn om hen beter te maken. Heel Europa wordt islamitisch. Wij zullen Rome veroveren.” (W. de Rooy, a.w. pag. 315) Er wordt bewust, weldoordacht en zonder enige genade een aanslag gepleegd op Europa, die van jaar tot jaar ernstiger vormen zal aannemen.

Conclusies

Maar Europa, het arme Europa, heeft geen ziel meer, geen visie die boven het economische uitgaat, geen samenhang, geen samenbindende factor. Dat was ooit het Christelijke geloof. Dat is ze kwijt, maar daar is niets voor in de plaats gekomen. Europa heeft het geloof ook niet van zich afgeschud. Ze heeft geen andere opinie opgedaan. Ze is het geloof kwijtgeraakt, niet uit overtuiging, maar uit lamlendigheid. En nu? Nu is Europa ziek. Ze is, zoals Wim de Rooy dat zegt: ‘terminaal tolerant’- en gaat daaraan ten onder. Ze is niet meer in staat goed en kwaad te onderscheiden – of ze zal moeten terugkeren naar haar eigen bron.

Ik kan je uitspraak na uitspraak van grote denkers en leiders laten horen over de verschrikkingen van de islam, van Churchill bijvoorbeeld of van Abraham Kuyper de stichter van de Gereformeerde Kerken in de negentiende eeuw. Maar ik beperk me tot Ghandi, die ergens opmerkt dat het niet uitmaakt of je met Hindoes, Sikhs, Parsi, Joden of Christenen te maken hebt. Zij passen zich allen aan en hebben het vermogen om samen (India!) een staat te vormen. Er is echter een uitzondering: de moslims, die zich nergens op aarde wensen aan te passen door samenwerking met anderen.

Zo ligt dat ook in onze maatschappij. Terwijl ik dit artikel besluit, lees ik in de krant een bericht over een 41 dagen durende ontvoering van een jongetje van 13 jaar in België. Daar zaten behoudende moslims achter, onder leiding van een oud ronselaar voor de jihad in Syrië (die al lang weer vrij rondliep en van de steun kon trekken…) dat is wat we overal zien gebeuren. Een alliantie tussen misdaad en radicale islam is heel gebruikelijk, om geld te werven voor de strijd tegen…? Tegen jou en mij. En wat is jouw troost in dezen? Dat je eerlijk hebt meebetaald aan je eigen ondergang. Het is maar dat je het weet.

Bram Krol

02-06-2020

(aangevuld op 4 en 7 juni en 3 sept. 2020)

Noten

Noten *1 Voor wie wil weten hoe dit er in de praktijk aan toegaat, lees eens wat Jubilee Campaign daarover in haar berichten van juni 2020 schrijft: www.jubileecampaign.nl Bloedstollend!

*2 Zie Robert Spencer, Stealth Jihad, New York 2018, pag. 73 – 75.

*3 De Resolutie van Straatsburg werd opgesteld door de E.E.G. (voorloper van de E.U., die pas in 1993 werd opgericht). Maar de E.U. handelt naar de geest van deze Resolutie. Later, in 1980, werd de Verklaring van Venetië aangenomen. Daarin worden enkele belangrijke stappen gezet t.a.v. m.n. Israël en de Arabische inwoners van het land. De laatste krijgen nu de naam ‘Palestijnen’, en aan hen worden rechten toegekend van een eigen staat, zodat het kleine land Israël nogmaals moet worden opgedeeld. Toen de Joden naar Israël emigreerden na 1920, was de toezegging van de toenmalige Volkerenbond dat het hele gebied van het huidige Israël, de Palestijnse gebieden en Jordanië voor hen bestemd was. Al snel werd Jordanië toegewezen aan de Arabieren (dus ook: Palestijnen). De op het grondgebied van het westelijke Jordaangebied verblijvende Arabieren werden erkend door de nieuwe staat Israël. Ze hadden vrijheid van religie, hun eigen politieke partijen en toegang tot de pers. (Zaken die voor Joden en Christenen in gebieden die ‘Palestijns’ heten, niet of nauwelijks gelden.) Daarmee werd het toch al ingeperkte gebied bestemd voor de hervestiging van de Joden nog aanzienlijk verkleind, en werden de andere gebieden plotseling tot ‘bezet gebied’ verklaard. Dat is het tot hiertoe het onwrikbare standpunt van de E.U. De in 1990 opgerichte Venetië Commissie stelt zich – als adviseur van de Raad van Europa op het gebied van o.a. democratie en mensenrechten – duidelijk en onverbiddelijk op het standpunt van de resolutie van Straatsburg en de Verklaring van Venetië. (Overigens maakt men zich nauwelijks druk om veel grotere en meer bevolkte gebieden die door andere staten zijn ‘ingepikt’ – gesteld dat Israël dat gedaan zou hebben – zoals Tibet, de Krim en de Oost-Oekraïne, delen van Armenië en Georgië, Turkije in Noord-Irak, Noordwest Syrië en Noord-Cyprus. Ook hier lijkt de keuze voor wat belangrijk is, niet door Europa te worden genomen, maar door de islam te worden gedicteerd. De E.U. (en de V.N.) nemen geregeld resoluties aan tegen Israël-als-bezettende-macht, maar niet of nauwelijks tegen de Palestijnen, die geregeld onschuldigen vermoorden.)

(aanvulling 7/12/’21, A.J. Krol)

Dit artikel verscheen eerder op de site van Bram Krol