“Erkenning Palestina is niet meer alleen een optie”

---

De erkenning van palestina is al een al lang slepend debat. Vandaag een opiniestuk in het RD, en bij ons een reactie

Ik worstel even hoe ik moet beginnen, maar laat ik voorop stellen dat de aandacht voor Bijbelse profetie binnen de reformatorische kringen natuurlijk nooit bijster groot geweest is. Dan zijn deze menselijke opiniestukken volkomen te begrijpen.

Het anti-Israëlsentiment is wereldwijd misschien wel nooit zo sterk toegenomen als sinds het uitbreken van de oorlog in Gaza. In het Midden-Oosten, van Syrië tot Iran en van Turkije tot Oman is dat te merken op straat. Maar ook buiten het Midden-Oosten is er steeds meer onbegrip voor het aanhoudende geweld in Gaza.

RD

Dat het anisemitisme wereldwijd toeneemt is bekend. Dat is al jaren gaande, ook in eigen land zien we dat en we laten het gewoon gebeuren. We spraken af “Nooit weer”, maar dat “nooit weer” is nu.

Auteur noemt het “onbegrip”, maar dat is het niet. Het is gewoon het aloude antisemitisme wat opnieuw de kop op steekt. Een woordvoerster van het CIDI in een podcast met Wierd Duk uitgelegd hoe het in het Midden-Oosten werkt.

Toen hamas aanviel wisten dat ze konden rekenen op een tegenreactie. Uit documenten die bij de terroristen werden gevonden bleek echter dat deze aanval slechts onderdeel was van een groter plan wat werd gecoördineerd vanuit Iran (Bron: Amir Tsarfati). Daarom kwamen ook kort na de terroristische aanslag hoge Iraanse legerofficieren naar de regio. Het bleek dat hamas te vroeg was gestart en had gehoopt dat de andere partijen wel aan zouden haken.

Dat ze konden rekenen op een tegenreactie heeft alles te maken met de cultuur van het Midden-Oosten. In het westen wordt onderhandelen gezien als volwassen reactie, al zou je dat gezien de militaire steun aan Oekraïne dan weer niet zeggen. Maar in het Midden-Oosten is het een teken van zwakte. Geweld beantwoord je met geweld. Als Israël dat niet had gedaan, dan was hamas al weer een paar terug geweest.

Onbegrip is er dus hooguit onder onkundige westerlingen die niet willen snappen hoe de lokale cultuur in elkaar steekt. De rest van het Midden-Oosten en de Arabische landen hebben er alle begrip voor, maar de meesten willen uiteindelijk ook de uitroeiing van Israël en het was wel zo makkelijk dat onder meer hamas en hazbollah zich voor dat karretje lieten spannen.

In die landen is dus geen onbegrip, maar men ziet het doel uit het beeld verdwijnen. Turkije noemen is eigenlijk wel wat lachwekkend. Dat is het enige Arabische land waar zelfs het Moslim Broederschap niet verboden is! En dan zouden zij onbegrip hebben voor de reactie van Israël? Dit lijkt me een schoolvoorbeeld van Taqiyya.

Weigering

Toch denk ik niet dat het de oorlog is die Israël uiteindelijk gaat opbreken, maar de Israëlische weigering om een Palestijnse staat te creëren en te erkennen. Want het kristalliseert zich meer en meer uit dat dit de inzet is van niet alleen een groot deel van de Arabische landen, maar ook van andere landen in de wereld: een Palestijnse staat is geen optie meer, maar een must.

RD

Hier klinkt weer eens wat reformatorisch antisemitisme door. Als je namelijk naar de geschiedenis kijkt, dan heeft Israël meerdere keren ingestemd met de plannen voor de zogenaamde “tweestatenoplossing”, maar waren het keer op keer de Arabieren die weigerden. En dat al sinds 1948.

Nu de schuld bij Israël neerleggen is dan ook lekker politiek correct, maar historisch gezien volkomen onjuist.

Internationale gemeenschap

“Saudi-Arabië bijvoorbeeld, heeft het vestigen van een serieuze Palestijnse natie volgens de grenzen van 1967 als voorwaarde gesteld om de relatie met Israël te normaliseren. Maar dat gevoel leeft veel breder. De Franse president Emmanuel Macron zei vorige week dat erkenning van Palestina „geen taboe” is en zelfs in de Verenigde Staten gaan er stemmen op om dit taboe te slechten. Kortom, de internationale druk op Israël op dit punt neemt snel toe.”

Dat een “christelijke” krant op zo’n manier haar oren laat hangen naar de mening van de wereld is toch eigenlijk wel een trieste bevinding. De wereld roept inderdaad al heel lang om de oprichting van een zogenaamd palestijnse staat, en vervuld daarmee een Bijbelse profetie dat Israël volkomen alleen zal komen te staan.

Je zou van een christelijke krant toch meer inzicht in deze zaken mogen verwachten.

Vervolgens plaatst men een afbeelding met als onderschrift “Pro-Palestijnse betoging in Londen”

Dit is echter geen “pro-palestijse” betoging, maar een ordinaire pro-hamas demonstratie. Oftewel: Een feitelijk oproep tot uitroeiing van het Joodse volk. Dit soort demonstraties hebben ten diepste niets met een erkenning van palestina te maken.

Terugtrekking

“Het probleem is alleen dat zo’n Palestijnse staat in de praktijk verder weg is dan ooit. Zelfs als er een nieuw Israëlisch kabinet zou komen waarin ultrarechts niet zo’n sterke stem heeft, dan nog betekent het dat Israël een draai van 180 graden moet maken. De laatste jaren zijn er immers alleen maar meer Joodse nederzettingen bijgekomen op de Westelijke Jordaanoever. En het is ook nog maar de vraag of Israël zich uiteindelijk helemaal terugtrekt uit Gaza.”

Een palestijnse staat is helemaal niet verder weg dan ooit. Die is nooit een optie geweest voor de Arabieren. Al sinds 1948 wordt er feitelijk gewoon “nee” tegen gezegd, of men saboteert de doel door de afspraken niet na te komen.

De zogenaamde “Westelijke Jordaanoever” (dat blijft een lachwekkende naam, want als we dat overzetten naar Nederland zou Utrecht een kustplaats aan de Noordzee zijn) is onderdeel van het historische Israël en wordt niet voor niets “The Heartland of Israel” genoemd.

En of Israël zich helemaal terugtrekt uit Gaza? Ach… dat deden ze in 2005 onder de “belofte” van land voor vrede, met tienduizenden raketten als “vreedzame” invulling van die beloofde vrede. Is het dan gek dat Israël het geraaskal van de “palestijnen” niet meer serieus neemt?

Spagaat

“Ziehier de onmogelijke spagaat waarin zowel Israël als de Palestijnen zitten. De Palestijnen winnen wereldwijd razendsnel aan populariteit, maar kunnen dat niet verzilveren. Israël is in internationaal opzicht aan het verliezen –zelfs al zouden alle oorlogsdoelen worden behaald– en kan voor de wereld alleen nog maar winnen door land op te geven.”

Deze alinea is ronduit verbijsterend. Hoe werelds kan een christen redeneren? Ten diepste gaat het helemaal niet om wat “internationaal” (lees: de wereld!) van de hele situatie denkt, maar wat het profetische woord er over zegt.

De “palestijnen” winnen alleen aan populariteit bij een deel van de bevolking dat gevoelig is voor propaganda en leugens niet van feiten kan onderscheiden. Moeten we onze oren naar die groepen laten hangen? Of moeten wij streven naar de waarheid?

Natuurlijk is Israël internationaal aan het verliezen! Het is Gods uitverkoren volk en de “wereldbeheerser dezer duisternis” is de aartsvijand van dat volk. En aangezien het grootste deel van de wereld onder zijn invloed leeft is het logisch dat Israël aan het verliezen is. Precies zoals Gods Woord voorspelde!

Lange adem

“Dat heeft iets wrangs voor velen in Israël: de oorlog was bedoeld om met Hamas af te rekenen, maar leidt in hun ogen tot de eis om zo ongeveer het tegenovergestelde te doen.”

Auteur vergeet het geduld van het Joodse volk en de lange adem die Israël heeft. Israël gaat echt wel afrekenen met hamas. Denk maar terug aan de aanslag van 1972 tijdens de Olympische Spelen in München. Het heeft meer dan tien jaar geduurd, maar uiteindelijk is met alle daders afgerekend, waar zij zich ook ter wereld bevonden.

Het is bekend waar de leiders van hamas en hezbollah wonen. Tenminste één van hen woont nota bene in een Londense wijk vol Joden! En ook het feit dat zij allemaal multimiljardair schijnen te zijn zal hen niet kunnen redden.

The Great palestinian Reset?

Toch denk ik dat hier ook enorme kansen liggen. De oorlog heeft alles in beweging gebracht en opent de mogelijkheden voor een reset. Als er straks zowel van Palestijnse als van Israëlische zijde nieuw, visionair leiderschap opstaat –wat aan beide kanten hard nodig is–, kan er als het ware een nieuw begin worden gemaakt waarbij rechtvaardigheid en verzoening sleutelwoorden zijn.

Helaas, maar weer moet ik lachen. Visionair leiderschap bij de “palestijnen” waar zo ongeveer elke organisatie letterlijk in het handvest heeft staan dat de Joodse staat uitgeroeid moet worden. Hoe zie je dat voor je?

Gelukkig schrijft auteur zelf al dat hij dat eigenlijk zelf ook al niet geloofd. Het leiderschap van Israël is altijd visionair genoeg geweest. Woke zelfs, links progressief. En het enige resultaat was steeds maar meer geweld, meer aanslagen, meer bloedvergieten.

Alternatief

Of ik dat eigenlijk zelf wel geloof? Nee, niet echt. Maar het kán wel. Het alternatief, een Israël dat in groeiende internationale isolatie terechtkomt terwijl de Palestijnse tijdbom op de Westoever steeds harder gaat tikken, kan nauwelijks een alternatief genoemd worden.

En toch is dat precies het alternatief dat Gods Woord voorspeld. Hoe triest is het om te zien dat een refo dat blijkbaar niet beseft?

En het is een alternatief waar bijna de hele wereld naar toe zal werken! En het zal gaan lijken of men gaat winnen. De Joden zullen uit Israël verdreven worden, maar uiteindelijk zal de wereld aan haar eigen haat en bloeddorst ten onder gaan!

Bron van bovenstaande citaten: Reformatorisch Dagblad

Erkenning palestina

Laat ik beginnen met uitleggen waarom ik “palestina” consequent zonder hoofdletter schrijf. Dat is omdat er geen staat is die zo heet. Er is geen land, geen natie, niets wat op dit moment palestina heet. Het is dus ook geen eigen naam.

Daarnaast. Tot 1948 waren het de Joden die in het Brits mandaat woonden die zichzelf “Palestijnen” noemden, maar dat veranderde in 1948 toen de Joodse staat Israël werd opgericht.

De naan werd daarna tot 1964 niet meer gebruikt, totdat om politieke redenen werd bedacht dat het beter was om de Arabieren in die streek “palestijnen” te gaan noemen om de vermeende verbinding met de locatie duidelijker te kunnen promoten.

De bevolkingsgroep die 16 jaar eerder nog onder geen beding “palestijn” genoemd wilde worden omdat je dan Jood zou zijn, werd nu opeens wel zo genoemd.

De “palestijnen” roepen steeds maar dat ze hun land terug willen. Maar klopt die kreet wel? Onderstaande video laat de historie van de regio zien.

Er is zoveel uitleg te vinden waarin vanuit het internationale recht wordt aangetoond dat Israël gewoon rechtmatig in het land is, maar de propaganda laat heel andere geluiden horen.

Het is triest dan een krant die ik ooit toch als bovengemiddeld goed zou bestempelen er nu toch naar neigt om in die propaganda mee te gaan. Ze zouden beter moeten weten!