Antisemitisme is de oudste vorm van racisme, degene die het meeste doden tot gevolg heeft gehad en degene die nog steeds het meeste voorkomt
Momenteel is er maatschappelijk veel aandacht voor racisme.
Zoals u vermoedelijk weet, is antisemitisme de oudste vorm van racisme, degene die het meeste doden tot gevolg heeft gehad en degene die nog steeds het meeste voorkomt (relatief, gemeten aan het aantal incidenten wereldwijd en in Nederland).
Het is zeer triest te constateren dat antisemitisme weer toeneemt.
Daarbij heeft het een nieuwe verschijningsvorm erbij gekregen, het “antizionisme”. Dit is erkend door belangrijke Europese leiders, zoals Angela Merkel, Emmanuel Macron en Frans Timmermans.
Bepaalde aspecten ervan zijn vastgelegd in de definitie van antisemitisme van de EU.
Vandaar dat wij geschokt waren door uw artikel afgelopen week over een door een Palestijn geschreven rapport van Human Rights Watch (HRW) waarin Israël werd beschuldigd van structureel racisme en apartheid.
HRW is berucht om zijn anti-Israël houding. Daarom heeft de oprichter en voorzitter tijdens de eerste 20 jaar van HRW, David Bernstein, via een artikel in de New York Times publiekelijk volledig afstand genomen van zijn geesteskind. Via een artikel in The Wall Street Journal sprak hij daarnaast zijn verontwaardiging erover uit dat HRW voor hun anti-Israël campagne fondsen wierf in Saoedi-Arabië (!).
Deze foute houding blijkt ook weer uit dit nieuwe rapport:
- Helemaal nergens in Israël staan Apartheids-borden “Verboden voor Arabieren”. Arabische Israëliërs mogen gaan en staan waar ze willen: het parlement en elk café, openbaar vervoer, ziekenhuis of strand in Israël is toegankelijk voor hen, zoals elke toerist eenvoudig kan constateren. Er is juist geen land in het Midden-Oosten waar minderheden zoveel rechten hebben – zowel wettelijk als in de praktijk. Dit geldt voor de religieuze en etnische minderheden, maar ook voor vrouwen en voor LHBTIQ+-ers.
- Onzinnige aantijgingen over ‘apartheid’ en ‘racisme’ worden alleen geuit, zo lijkt het, als het over Israël gaat. Het wordt niet beweerd over andere bezette/ betwiste gebieden zoals de Westelijke Sahara, Koerdistan of Tibet. Dit terwijl die gebieden geen zelfbestuur kennen, iets wat 98% van de Palestijnen wel heeft.
- Ook blijft buiten beschouwing het wel bij wetgeving vastgelegde racisme door de Palestijnse Autoriteit, zoals het verbod voor Joden om er te wonen en de doodstraf voor Palestijnen die huizen verkopen aan Joden.
- Het wordt Israël verweten dat het zichzelf als Joodse staat beschouwt. Er zijn echter ook officieel 31 christelijke, 21 islamitische en 5 boeddhistische staten. Waarom is dan 1 Joodse staat een probleem?
- In het rapport blijft de eigen verantwoordelijkheid van de Palestijnen voor de huidige situatie volledig buiten beeld.
- Hetzelfde geldt als de trieste noodzaak van Israël voor de vermelde veiligheidsmaatregelen; die moet Israël nemen om haar burgers te beschermen tegen terreur en raketbeschietingen enz.
Daarmee wordt duidelijk dat dit soort leugens en eenzijdigheid in dergelijke rapporten slechts bedoeld is om de enige democratie in het Midden-Oosten en de enige Joodse staat op aarde zwart te maken.
Kritiek op Israël mag uiteraard, zeker ook volgens de internationale antisemitisme-definitie. Echter, het hanteren van andere maatstaven voor de Joodse staat dan voor alle andere landen overschrijdt de grens.
De centrale stelling van het rapport van HRW – dat Joden er bewust op uit zijn om niet-Joden te overheersen (*) – zou trouwens reeds alle alarmbellen moeten doen rinkelen dat nazistische beschuldigingen opnieuw gelanceerd worden.
(*) Letterlijk: “a discriminatory intent to systematically dominate Palestinians.”
Vanwege het buitenproportionele aspect geldt het afschilderen van Israël als systematisch racistisch en apartheidsnatie op zichzelf ook reeds als antisemitisch. Dit staat expliciet vermeld in de bovengenoemde internationale EU-definitie. Deze wordt onderschreven door veel landen, ook door de Nederlandse regering en ons parlement.
Een nadere uitwerking van de definitie met praktijkvoorbeelden is te vinden in het afgelopen januari verschenen EU Handboek voor het herkennen van antisemitisme. Deze racisme/apartheid beschuldiging staat daarin vermeld als voorbeeld 7 van antisemitische uitlatingen.
Wij hopen van harte dat u een volgende keer aan dit soort buitensporige, valse aantijgingen geen aandacht meer zal geven. Of dat u op zijn minst erbij zult vermelden dat deze antisemitisch zijn, volgens de internationale en ook Nederlandse definitie. Zodat antisemieten hier geen extra voeding uit kunnen halen.
Bron: Nieuwsbrief Likoed