We hebben allemaal te maken met milieu. Maar nu komt een duistere realiteit van het milieubeleid aan het licht. Het is tijd om het milieubeleid verantwoordelijk te stellen!
Ook in Nederland denkt de mens wel even te bepalen wat goed is. We opgezadeld met een loodzwaar juk als het om het milieu gaat. Een klimaatakkoord wat nu in veel gevallen al onbetaalbaar aan het worden is, in de praktijk, en geen enkele garantie dat het beter gaat worden. En dan lees je dit…
Het Wereld Natuur Fonds doet een dramatische oproep:
Een nogal dramatische oproep, maar bovenal een hypocriete oproep als je je wat meer in de materie verdiept en tot de ontdekking komt dat uitgerekend dit soort organisaties medeverantwoordelijk zijn voor de dood van deze 480.000.000 dieren!
Eigenlijk is dit niet meer dan een, in mijn ogen, walgelijke manier om geld binnen te halen over de rug van door henzelf veroorzaakte dode dieren! Hoe laag kun je zinken?
De Telegraaf schreef er op eerste Kerstdag 2019 al over:
Australische vuurzee opgepookt met groen beleid
(Alleen volledig te lezen met een abonnement…)
Social media
En op facebook kwam ik onderstaand citaat tegen (bron onbekend)
“Australië is nu eenmaal gevoelig voor bosbranden”, legt Roger Underwood, die bij Perth woont, uit aan De Telegraaf. „We hebben lange, droge en hete zomers. En de vegetatie van eucalyptus- en acaciabomen is uiterst brandgevoelig. Eén van de eigenaardigste eigenschappen, wat altijd lastig valt uit te leggen in Europa, is dat droge bladeren en takken van de eucalyptus niet vergaan. Ze verrotten niet, ze stapelen zich op. Als het verdroogt, zoals elke zomer gebeurt, houd je één ding over: brandstof. Hoe meer, hoe intenser het vuur.”
“Aboriginals hadden al de gewoonte stukken bos preventief te blakeren in koele maanden. Zodat de hoeveelheid ’brandstof’ beperkt bleef en het vuur tijdens droge zomers niet uit de hand liep.”
Underwood: „Tussen 1950 en 2000 deden wij als parkmanagers exact hetzelfde. Onze flora en fauna zijn goed berekend op regelmatige, beperkte brandjes.”
“Het roer ging echter om vanaf de eeuwwisseling. Underwood ziet het als invloed van ’groene denkers en politici’. Eén voorbeeld is natuurorganisatie WWF Australia, die in 2003 waarschuwde voor preventieve branden, omdat ze zouden leiden tot verlies van ’soorten, gemeenschappen en ecosystemen’.
Ook burgers botsten met de groene orthodoxie. Toen Liam Sheahan in 2004 rond zijn huis in Reedy Creek 250 bomen kapte, uit voorzorg tegen brand, werd hij aangeklaagd voor milieuvandalisme. Boetes en leges kostten Sheahan in totaal zo’n 100.000 Australische dollar.
Vijf jaar later, op ’Zwarte Zaterdag’ (één van de zwaarste bosbranden uit de Australische geschiedenis, waarbij 180 mensen omkwamen), bleek Sheahan toch de juiste keuze te hebben gemaakt: zijn huis bleef als enige in de wijde omgeving overeind.”
Ook Jensen besteedde er aandacht aan in zijn podcast van 6 januari 2020 (even doorspoelen naar -3:58 (resterende tijd!)):
Verantwoordelijkheid
Het is tijd om deze organisaties, en de hele milieukliek die we in Nederland ook hebben, ter verantwoording te roepen! Ze teren op subsidies. De enige manier om de geldstroom in stand te houden voor hun hobby, is een constante vergroting van de problemen.
Dat heeft nu geresulteerd in de dood van bijna 500.000.000 dieren. Al ben ik wel benieuwd wie deze geteld heeft. Deze dieren konden door hun wanbeleid niet ontsnappen aan een gruwelijke dood. En dan reageer je gewoon doodleuk door geld te vragen…
De natuur hersteld zichzelf wel, daar heeft zij die goedbedoelde hobbyclubs niet voor nodig. En als één ding wel duidelijk is geworden: Zij zijn helemaal niet in staat tot het beschermen van het leefgebied van dieren. Dat kun je beter aan ter zake kundige locals overlaten. Die hebben al eeuwenlang bewezen het wel te kunnen!
Gerelateerd artikel
De hypocrisie van het milieu- en winkelbeleid
Eén antwoord op “Milieubeleid verantwoordelijk voor Australische bosbranden!”