‘Homoseksualiteit is niets anders dan menselijke gebrokenheid’

Dean Bailey, 50, is niet bang om iedereen te vertellen dat hij het levende bewijs is dat ‘seksuele geaardheid’, homoseksualiteit, echt kan worden veranderd. Maar hij gebruikt liever het woord “hersteld” dan “veranderd”.

Dit is een vertaling van een artikel wat eerder op LifeSiteNews verscheen.

Jonge jeugd

Bailey herinnert zich dat hij zich al op jonge leeftijd anders voelde dan andere jongens. Hij had het gevoel dat hij er niet bij hoorde en dacht zelf dat hij vreemd was, niet op zijn plaats. Hij herinnert zich dat hij zich nooit waardevol of bevestigd voelde door zijn vader, die alcoholist en pornoverslaafde was. Bailey gelooft dat hier een patroon begon waarin hij zich tot andere mannen wendde om de bevestiging te zoeken die hij nooit van zijn vader kreeg.

Toen een nieuwe, extraverte, jongen op de school kwam waar Bailey in groep 3 zat, probeerde hij met de jongen bevriend te raken. Tijdens een nachtje logeren bij de jongen thuis kwam Bailey in aanraking met seksspelletjes, waaronder naaktlopen en orale seks. De ervaring beroofde hem niet alleen van zijn onschuld, maar liet ook een seksuele nieuwsgierigheid in hem ontstaan.

Vanaf dat moment raakte Bailey geobsedeerd door afbeeldingen van mannelijk naakt en het nemen van steeds grotere seksuele risico’s met verschillende jongens. Toen hij ouder werd, werden de seksuele handelingen die hij met andere jongens uitvoerde een vorm van troost. Ze lieten ze hem geloven dat hij geliefd en geaccepteerd was. Maar hoewel die handelingen hem een tijdje een goed gevoel gaven, zegt hij dat ze nooit in staat waren om zijn constante gevoel van leegte en verbrokenheid die hij van binnen voelde, te overwinnen. De seksuele activiteiten werden al snel verslavend.

Negatieve ervaringen

Toen een meisje op school weigerde om met hem op een date te gaan, leek dat het gevoel dat hij niet normaal was te bevestigen. Daarna bevestigde een vervelende one-night-stand met een vrouw, een paar jaar later, zijn gevoel dat hij niet had wat een echte man zou moeten hebben.

Bailey was nu een jong volwassene in het leger. Hoewel hij in de tussentijd getrouwd was, bleef hij doorgaan met het zoeken van mannelijke intimiteit en het beleven van homoseksuele activiteiten. Een intieme, niet-seksuele, ontmoeting met een mannelijke legervriend tegen wie hij erg opzag, leidde tot expliciet homoseksueel gedrag.

Deze ontmoeting beschadigde de relatie met zijn vrouw ernstig. Zij voelde dat ze de man die ze getrouwd had niet langer kon vertrouwen.

Nu hij homoseksuele handelingen ervaren had, worstelde hij inwendig met intense homoseksuele verlangens die alleen bevredigd konden worden door lichamelijke bevrediging, zo leek het althans voor hem. Gevoelens van onzekerheid versterkten deze gedachten.

Zijn eerdere homoseksuele ervaringen leidden hem er toe om antwoorden voor zijn onzekerheden te zoeken in verdere homoseksuele ontmoetingen. Een neerwaartse spiraal ontstond toen Bailey probeerde zijn verlangens te bevredigen. Hij merkte dat zij alleen maar in hevigheid toenamen hoe meer hij er aan toegaf. Terugkijkend realiseert Bailey zich nu hoe zijn homoseksuele handelingen een verslaving waren geworden.

De weg er uit

Bailey geeft God de eer dat Hij krachtig in zijn leven heeft gehandeld om hem van zichzelf te redden. Zijn leven ten goede te veranderen, en uiteindelijk te verlossen van zijn homoseksuele verlangens. God leidde hem op een reis van vertrouwen die uiteindelijk leidde tot het Hart van Jezus Christus. Hier ervoer Bailey de liefde, acceptatie, en bevestiging waar hij altijd naar verlangd had.

Om het eenvoudig te zeggen, zegt Bailey, hij werd verliefd op de Persoon van Jezus. Hij ervoer Hem door gebed en door het lezen van de Bijbel. Het enige wat Bailey nu wilde was meer als Jezus worden, meer op Christus lijken. Toen hij meer en meer naar dit verlangen ging handelen, merkte hij dat er een verandering optrad in zijn seksuele verlangens. De homoseksuele verlangens werden minder. Voor het eerst in zijn leven begon hij zichzelf anders te bekijken. Door de ogen van een Redder die – realiseerde hij zich opeens – onvoorwaardelijk van hem houdt.

Terugkijkend op zijn verleden, ziet Bailey nu dat hij uitgeleidt is uit wat hij de “seksuele verwarring van homoseksueel gedrag” noemt, naar een seksuele helderheid in hart en gedachten. Hij heeft achter zich gelaten wat hij de “zelfvernietigende omgeving van mijn eigen zeer negatieve zelfbeeld” noemt, en is overgegaan naar een onwrikbaar begrip van zijn waarde en eigenwaarde als een geliefd kind van God.

Een boek

Bailey beschreef zijn hele reis in zijn boek “Beyond the Shades of Gray” uit 2011. Het grootste deel van zijn boek staat ook op zijn website. Hij spreekt over zijn strijd met homoseksualiteit, en vertelt zijn toehoorders dat homoseksualiteit een “seksuele verslaving en afhankelijkheid” is. Geen toestand die sociaal geaccepteerd en gevierd zou moeten worden. “Het is slechts één van de vele bewijzen van de gebroken, geestelijke toestand van ons menselijke ras”, vertelt hij mensen.

In een interview met LifeSiteNews in Texas, waar hij met zijn vrouw Della en twee tienerdochters, Amber en Amanda, woont, sprak Bailey over wat hij gewonnen heeft door zijn homoseksuele identiteit achter zich te laten. De rol van God in het seksueel genezen. Over zijn visie op het christelijke begrip van homoseksualiteit, en waarom verhalen als deze door de mainstream media worden vermeden.

Verkort interview

Hieronder staat een ingekorte versie van het interview

LifeSiteNews:
Wat gebeurt er als iemand de homoseksuele identiteit verlaat? Is het de pijn, het verlies van vriendschappen, en het totaal veranderen van het innerlijk waard?

Bailey:
Als een persoon zijn innerlijke overtuiging loslaat dat homoseksuele gevoelens definiëren wie hij als persoon is, dan moeten ze op zoek om te herontdekken wat dan wel echt hun persoonlijkheid bepaalt. Ze moeten leren hogere menselijke idealen te omarmen. En meer waarde en betekenis aan hun eigen karakter en bestaan geven, dan dat zij de homoseksuele verslavingen, die ze hebben toegelaten om hun denken en beredeneren te domineren, in het verleden hebben gegeven.

Is het het allemaal waard? Ik zou willen antwoorden met een empathisch “Ja, natuurlijk!”. Maar niet iedereen zal het met me eens zijn.

Homo activisten zullen bijvoorbeeld nadrukkelijk volhouden dat de reis die ik gegaan ben, schadelijk is. Ze hebben het zelfs voor elkaar gekregen om wetten aan te laten nemen in Californië en New Jersey die hulp aan personen die hulp vragen om los te komen van hun homoseksuele gedrag verslaving, illegaal maken.

Ik geef toe dat de vrijheid die ik gevonden heb een reis is die wel een mensenleven lang kan duren. Het is niet een eenvoudige transitie van slechts een paar jaar. “We zijn niet ineens in deze puinhoop belandt. We kunnen dus ook niet verwachten dat we onszelf daar ineens uit halen.”, zeg ik vaak tegen mensen.

Ik erken ook dat deze reis van tijd tot tijd innerlijke conflicten, pijn en emotionele pijn op zal leveren. Ook wanneer het als pad gekozen is. Maar ik geloof dat seksueel herstel uiteindelijk een heel gezonde keuze is, en niet een schadelijke. Per slot van rekening is niets van grote waarde eenvoudig te bereiken. Het is dus met opzet dat ik deze reis een “restauratie” noem in plaats van een verandering of een conversie.

Er is geen manier om te begrijpen of te voorspellen wat de persoonlijke kosten, inspanningen en opofferingen zullen zijn voor elk individu. Totdat die persoon, uit eigen keuze, op deze reis gaat. Als zijn of haar eigen vrije wil. We kunnen van de maatschappij niet verwachten dat zij dat zich aanpast aan degenen die weigeren om deze reis te gaan. Die er voor kiezen om gevangen te blijven in de cirkel van hun eigen disfunctionele seksuele gedragingen. Ook zouden verantwoordelijke ouders niet door de wet mogen worden geblokkeerd om professionele hulp te zoeken die hun kinderen misschien heel erg nodig hebben en ook willen krijgen. De realiteit van de hele zaak is dat homoseksualiteit een schadelijk gedragspatroon is, en geen menselijke identiteit of mensenrecht.

Mensen vragen zich vaak af waarom homoactivisten proberen om professionele hulp in het zoeken naar bevrijding van ongewenst homoseksueel gedrag, illegaal te maken. Helemaal als zij werkelijk de “tolerantie” die ze zelf preken zouden omarmen? Waar zijn ze nou eigenlijk zo bang voor? Ik vertel je dat zij het meest bang zijn dat de innerlijke leugens die het fundament van van hun eigen “homo” identiteit vormen, zullen worden afgebroken en vernietigd. En daarmee alles waar de homorechten beweging op is gebouwd. Daarom zullen homoactivisten altijd benadrukken dat deze vorm van disfunctioneel seksueel gedrag is “wie” zij zijn. Dat is voor hen de enige manier om zich onder valse voorwendselen veilig te kunnen voelen.

LifeSiteNews:
Wat kan iemand die de homo levensstijl achter zich laat verwachten in de jaren die voor hem liggen? Wat ervaart u als uw grootste winst?

Bailey:
Ik zie mijzelf anders. Ik zie andere mensen op een andere manier. En ik zie de wereld om me heen heel anders. Dat betekent niet alles in mijn leven nu rozegeur en maneschijn is. En het betekent ook niet dat ik de menselijke emoties van eenzaamheid en depressie niet af en toe ervaar.

Mijn onzekerheden zie ik als identificeerbare zwakheden die allemaal begrepen kunnen worden. In de loop der tijd kunnen zij overwonnen worden in het licht van mijn goede erkenning en eerlijke herkenning van mijn individuele menselijke zwakheden. Ik begrijp dat homoseksueel gedrag niet het antwoord is voor de pijn die ik tijdens moeilijke tijden nog steeds voel.

Ieder mens gaat door uitdagingen en pijn. De homoseksuele ideologie beredeneert dat deze specifieke uitdaging een persoon op de een of andere manier anders maakt dan anderen. Vergelijkbaar met de manier waarop iemand met een bipolaire stoornis de wereld om hem heen vaak als het probleem ziet. En er voor kiest om met zijn medicatie te stoppen op basis van die verkeerde en misvormde redenatie. Dat is de basis van het hele “homo identiteits”-denken.

LifeSiteNews
Je reist lijkt onlosmakelijk verbonden met de ontdekking van de Persoon Jezus Christus in het christendom. Mensen in de cultuur zullen je hierdoor afschrijven als een christelijke mafkees. Welke rol heeft Jezus gespeeld op je reis van homoseksueel aantrekking? Denk je dat Jezus een rol zou kunnen spelen in het leven van iemand die zoekt naar een manier om de homoseksuele levensstijl achter zich te laten?

Bailey
De meeste mensen nemen aan dat, omdat ik achter counseling en professionele “conversie therapie” sta, als mogelijke wegen om te overwegen op deze reis, ik zelf door een of andere therapie ben gegaan. Maar dat is niet zo. Jezus Christus was mijn raadgever in elke stap van mijn reis. Per slot van rekening wordt hij “Wonderbare Raadsman” genoemd in de Bijbelse geschriften die ons over Hem vertellen.

God verlangt er naar om een persoonlijke relatie met mij te hebben, met ieder van ons. Om betrokken te worden bij elk kleine detail in onze levens, in onze dagelijkse wandel en gemeenschap met Hem. Christendom is een manier van leven die God leert kennen als liefhebbende Vader. Die diep bezorgd is over alles wat wij als Zijn kinderen doen op deze aarde.

Ik geef Jezus de eer dat Hij mij optrok tijdens de moeilijke momenten van mijn reis. En dat Hij me vol liet houden tijdens de hoogtepunten. Hem geef ik de eer dat Hij op precies de goede momenten, de juiste mensen op mijn weg bracht, zodat zij me lief konden hebben en ondersteunen tijdens mijn reis. Ik geef Hem de eer dat Hij me naar de juiste plaatsen leidde op de moment dat ik innerlijke vragen had en verward was. Dingen die ik niet kon overwinnen met het geloof van gewoon een eenvoudig “christelijk” gebed. Ook geloof ik dat Jezus onze diepste vragen wil kennen.

Feit is dat ik niet weet of ik deze reis zonder Jezus had kunnen maken. En ik ben nog steeds onderweg op die levenslange reis met Hem. Wat voor kritiek mensen ook zullen hebben op deze opmerking. Maar ik zeg dit: Jezus heeft de belofte die Hij aan Zijn discipelen deed gehouden. Dat Hij hun nooit alleen zou laten op hun reis. Ik heb me soms alleen gevoeld. Maar nu ik terug kan kijken, zie ik dat ik nooit alleen was.

LifeSiteNews:
Hoe kijk je nu aan tegen de christelijke/katholieke leer over homoseksualiteit? Is het haatvol, discriminerend? Is een christen een fanaticus als hij zegt dat hij homofielen liefheeft, maar afwijst wat zij doen als diegene op die verlangens in gaat?

Bailey:
Als je met “discriminerend” bedoelt “selectief zijn op zo’n manier dat het de christelijke integriteit van ons geloof bewaard”, dan wel. Dan zijn we zeker “discriminerend”. In feite geloof ik dat we ook geroepen zijn om op die manier discriminerend te zijn. Maar wat we niet zijn, is haatvol. En zeker niet zoals homo-activisten ons vaak beschuldigen en impliceren naar hun eigen achterban, en de rest van de wereld, dat wij haatvol zijn.

We leven vandaag de dag in een wereld waarin het vermijden van “beledigen” belangrijker is geworden het concept dat we over liefde zelf hebben. Maar dat komt omdat we ons Bijbelse begrip van liefde verloren hebben, en we foutief denken dat als we mensen echte “liefhebben”, we dan elk risico om hen te beledigen moeten vermijden. En veel goed bedoelende wedergeboren christenen hebben de wereldse visie om deze fout te maken overgenomen door hun menselijke redenatie.

De homoactivisten weten dit natuurlijk, en ze spelen er goed op in om hun eigen beweging te promoten. Ze eisen bijvoorbeeld “tolerantie”, maar verdedigen vervolgens hun eigen felle intolerantie tegenover christenen door onze christelijke overtuigingen te vergelijken met belediging, en door rechtszaken aan te spannen om christelijke ondernemers te dwingen om homoseksuele evenementen te ondersteunen op manieren die hun geloof op grove wijze schenden en hun overtuigingen binnen hun christelijke normen en waarden als ondernemers.

Wat christenen doen is op de waarheid van onze gebroken en zondige menselijke natuur wijzen, niet als als veroordeling maar omdat de diepte van Christus’ Liefde in ons. Christenen kunnen naar Jezus kijken als voorbeeld. Was Jezus opeens niet liefdevol tegen de vrouw die betrapt was op de zonde van overspel toen Hij recht voor haar raap zei: “Ga en zondig niet meer!” (Joh. 8:11) De waarheid zal niet altijd prettig zijn om te horen of te verwerken. Maar het maakt ons geen fanatici als we op het voor de hand liggende wijzen.

Mensen moeten beter gaan begrijpen wat Bijbelse liefde echt is. En, als christenen, moeten we ook de oplossing aanbieden. We kunnen niet alleen zeggen dat homoseksualiteit een zonde is, en het daar bij laten. Om eerlijk te zijn, geloof ik dat elke homoseksueel van binnen al weet dat wat ze doen ingaat tegen zoals God hen geschapen heeft. Maar ze moeten aan dat feit herinnert worden, samen met de echte hoop die Christus ook aan ieder van ons aanbiedt als we ons tot Hem wenden om onze menselijke zwakheden en gebrokenheid te overwinnen. Niet alleen homoseksuele gebrokenheid.

LifeSiteNews:
Wat is het belangrijkste dat gelovige christenen moeten onthouden als zij met het vraagstuk van homoseksualiteit worden geconfronteerd?

Bailey:
Christenen moeten weten zeker geen makkelijk onderwerp is. Maar dat is geen reden om bang te zijn om het doelbewust en direct te benaderen. Het idee van “leven en laten leven” is niet hoe Christus was als het om liefdevol omgaan met mensen ging. Hij benaderde hen direct en Hij vermeed de echte onderwerpen die speelden nooit.

Voor mensen als ik zelf, die duidelijk onderscheidt zien tussen we gedaan hebben en “wie” we zijn of willen zijn, is er een duidelijk aanwezig schuld en angst voor afwijzing als we ons tot mensen in de christelijke gemeenschap wenden voor hulp. Om ons te helpen om onze eigen gebrokenheid en zonde op een Bijbelse manier te begrijpen. De manier die persoon geliefd laat zijn door Christus, in plaats van veroordeeld door Zijn volgers.

Christenen zouden dit moeten doen in het besef dat homoseksualiteit niets anders is dan gewoon een menselijke gebrokenheid, net als onze eigen individuele gebrokenheid op zoveel andere terreinen. Er zou geen stigma moeten zijn waarbij sommige zonden wel openlijk bespreekbaar zijn, terwijl dingen als homoseksualiteit dat niet zijn. Het Lichaam van Christus zou een plaats van heling moeten zijn voor zaken als homoseksualiteit, geen plaats van angst.

LifeSiteNews:
Waarom hebben zoveel mensen, met name in de homoseksuele leefstijl en degenen in links georiënteerde media, er een hekel aan om mensen als jezelf, die de homoseksuele leefstijl achter zich hebben gelaten, te horen? Zijn ze ergens bang voor? Wat?

Bailey:
Ze zijn er bang voor ons bestaan en geloofwaardigheid het fundament van hun eigen overtuigingen over henzelf, en de redenen achter hun immorele gedrag, aantast.

LifeSiteNews:
Wat denk je dat de echte kern is van het pushen van het homohuwelijk? Wie zit er achter deze druk? Zijn het homoseksuelen die vechten voor “gelijkwaardigheid” of denk je dat deze groep door iemand anders gebruikt wordt om een andere reden?

Bailey:
Het is mij wel duidelijk geworden dat een schijnbare meerderheid van homoseksuelen echt gelooft en een innerlijke persoonlijke ideologie aanhangen dat ze vechten voor een bepaalde vorm van misvormde “gelijkwaardigheid”. Ook al kan hun idee van gelijkwaardigheid accurater omschreven worden als homo-fascisme vanwege de manier waarop het een doel van gedwongen acceptatie en inclusiviteit binnen onze samenleving is geworden.

Geestelijk gezien, echter, geloof ik dat satan de ultieme misleidende kracht en bedenker achter niet alleen het huwelijksdeel van hun plan is, maar ook achter de hele vervorming zit die er op de een of andere manier in is geslaagd om disfunctioneel menselijk seksueel gedrag te veranderen in een “mensenrechten” zaak.

Bron: https://www.lifesitenews.com/news/ex-gay-homosexuality-is-just-another-human-brokenness

Gerelateerde artikelen

Homobeweging voert propaganda zonder feiten

Witte Huis keert zich tegen voorganger die homoseksualiteit afwijst