‘Ik denk nog steeds dat deze scholen bijdragen aan integratie’

Aldus Marietje Beemsterboer (34) in de Volkskrant. Een analyse en een reactie van het artikel, wat op zichzelf weer een reactie is op conclusies van NRC en Nieuwsuur een week eerder. De conclusies van beide media staan haaks op de uitkomst van het promotie-onderzoek van Beemsterboer. En nu?

Hoe kan het dat deze conclusies haaks op elkaar staan?

Hoe het kan dat de conclusies van NRC en Nieuwsuur en die van Beemsterboer haaks op elkaar staan lijkt me voor de hand liggen, maar we gaan even wat dieper.

Dat islamitisch basisonderwijs zou zorgen voor integratie en homoacceptatie is natuurlijk een “wishful thinking”. Op andere punten hebben basisscholen hun onderwijs aangepast om moslimkinderen niet in verwarring te brengen, dus dat dit onderwerp nu opeens wel geleerd zou worden zoals de samenleving zou willen, wil er bij niet in. Waarom een eenvoudig feit als de holocaust maar niet meer leren omdat deze kinderen thuis iets anders te horen krijgen, maar homoacceptatie wel? Dat zou wel erg tegenstrijdig zijn! En zeker als het van religieuze onderwijzers zou komen! Dan zouden ze hun eigen profeet afvallen en dat is een doodzonde in de islam.

In- of outsider

De lesboeken waar het over gaat zijn van de hand van “Asma Claassen“, een moslima. De promovenda, Marietje Beemsterboer, is en blijft een outsider, en daar ligt een levensgroot verschil!

Natuurlijk is de voor de hand liggende conclusie dat de “insider” meer kennis van zaken heeft, en dat we dus haar mening voor waar kunnen houden. Dat is inderdaad voor de hand liggend, maar niet noodzakelijkerwijs waar. Een goede onderzoeker kan heel veel relevante kennis opdoen over een onderwerp.

Daar is echter tenminste één essentiële voorwaarde aan verbonden. Degenen die antwoord geven moeten wel de waarheid vertellen. En daar zit de nou precies het probleem. Beemsterboer is een outsider en het is in de islam geoorloofd om tegen outsiders te liegen om het imago van de islam te bevorderen. Taqiyya heet dat. Er zijn meerdere schrijfwijzen van dit woord, dus u kunt het in een iets andere variant ook tegen komen.

In het artikel staat wel uitgelegd hoe Beemsterboer haar onderzoek heeft gedaan, en in haar reactie zegt ze niet te weten hoe NRC en Nieuwsuur het hebben gedaan.

Op basis van de uitleg van haar onderzoek, 19 islamitische scholen, 75 directieleden, docenten en godsdienstleerkrachten, is mij wel duidelijk dat dat gelijk het grote manco in haar onderzoek is geweest. Al deze mensen kunnen (en zullen?) taqiyya toe hebben gepast, het geoorloofde liegen tegen “ongelovigen”, om de islam te promoten.

Taqiyya

Helaas wordt het in het artikel steeds duidelijker dat er sprake is van de toepassing van taqiyya. Ik zal een paar voorbeelden geven.

‘Als een leerkracht zegt dat homoseksualiteit in Nederland geaccepteerd is, nemen kinderen op een islamitische school dat makkelijker aan dan van een docent op een openbare basisschool. Zelf werk ik op een niet-islamitische basisschool in Bergen en als ik iets zeg over homoseksualiteit, kan een islamitische leerling denken dat die boodschap niet voor hem geldt. Religieuze autoriteit helpt bij de acceptatie.’

Dat is nogal naïef. Als een leerkracht op een islamitische school er aan toevoegt dat allah homoseksualtteit haat, dan zal de moslimleerling er van overtuigd raken dat hij of zij homoseksuelen moet haten. Dus is er totaal geen sprake van acceptatie!

De Volkskrant stel vervolgens wel een goede vraag:

Groeit door die autoriteit niet de acceptatie voor religieus geïnspireerde teksten over homofobie?

Dat is dus precies wat ik bedoel en wat er ook gebeurt. Een leerkracht kan wel zeggen dat homoseksualiteit in Nederland geaccepteerd is, maar Beemsterboer maakt niet duidelijk wat hij er achter aan zegt. En als de islamitische religieuze leerkracht vervolgens in gaat tegen wat zijn collega heeft gezegd, zal de school toch een keuze moeten maken.

Politiek correctivisme

‘Ik wijs die hoofdstukken zeker af. Het is belastend materiaal, maar als een gekwalificeerde leerkracht op een open manier over dit soort onderwerpen spreekt, kunnen er mooie conversaties ontstaan. Zulke gesprekken kunnen heel waardevol zijn. De docenten vertelden mij dat ze Koran- en Hadith-citaten bespreken en in context plaatsen.’

Een politiek correct, niet relevant antwoord. Zij wijst die hoofdstukken af, maar zij heeft geen enkele invloed op de islamitische scholen. Zij zit daar als westerse vrouw, minderwaardig aan de mannen tegenover haar. Mannen die taqiyya toe mogen passen, en mogelijk geen enkele boodschap hebben aan haar politiek correcte mening. Maar ook mannen die groot belang hebben bij een positieve uitkomst van haar onderzoek. Dus mannen die geneigd zijn om de zaken mooier voor te spiegelen dan ze zijn.

Als die leerkrachten haar vertellen “koran- en hadith-citaten” te bespreken, zegt dat niet. Welke hadith gebruiken ze? En in welke context plaatsen ze de teksten vervolgens? Die teksten kunnen dus ook net zo goed gebruikt worden om de kinderen te leren dat homoseksuelen van flats moeten worden gegooid.

een moslim mag nooit geweld gebruiken, ook niet als hij het ergens mee oneens is.’

Ik zou haar willen adviseren om nog even wat dieper in de islamitische leer te duiken…

Even een paar feiten…

Soera 3: 27% van de verzen preekt geweld tegen ongelovigen
In Soera 4 spreekt 30% van de verzen over geweld en vijandigheid
Soera 5: Doden, executeren, vernederen en christenen kruisigen
In Soera 8 heeft 42% van de verzen het over haat tegen niet-moslims
Soera 9: 40% van de verzen predikt haat tegen ongelovigen

Bron: Westerse Beschaving

De conclusie dat een moslim geen geweld zou mogen gebruiken is dus niet overeenkomstig de islamitische leer. En dan zijn dit alleen nog maar de koranverzen. De hadiths laat ik nu even buiten beschouwing.

De methode

De methode wijst geweld inderdaad af, maar een paar regels boven die alinea wordt de kinderen gevraagd op welke manier Allah homoseksualiteit bestraft.
‘Daar schrok ik van. Als leerkracht vind ik dat lastige passages. Daarom is het goed nieuws dat dit naar buiten is gekomen en het lesmateriaal kritisch tegen het licht wordt gehouden. Maar nog steeds denk ik dat religieuze autoriteit helpt bij de acceptatie van homoseksualiteit in de Nederlandse samenleving.’

Als je daar als onderzoekster van schrikt, dan zou je toch moeten concluderen dat er ergens in je onderzoek iets fout is gegaan? Op zich niet erg, maar wel aanleiding om het te herstellen en je promotie opnieuw te doen?

En weer zo lekker politiek correct. Als leerkracht zijn dat geen lastige passages. Het maakt alleen duidelijk dat wat we al veel langer horen inderdaad een feit is: Integratie is mislukt. En islam en “westerse beschaving” gaan nu eenmaal niet samen. Dat is de enige logische, maar uitermate politiek incorrecte, conclusie die we kunnen trekken.

En door te stellen dat zij dit “lastige passages” vindt, geeft ze dat in feite toe, alleen wil ze het niet accepteren omdat het niet bij haar politiek correcte wereldbeeld past.

‘Het boek is na mijn onderzoek gepubliceerd, maar dit hadden ze absoluut moeten voorkomen. De ISBO had hier kritischer naar moeten kijken.’

Nee, het ISBO had dit niet, omdat het onderdeel van het normale islamitische onderwijs is. Je moet niet langer in de illusie willen leven dat de islam zich aanpast aan de westerse samenleving. Dat nog steeds willen geloven is gewoon naïef. De geschiedenis heeft dat toch wel afdoende bewezen, zou je denken?

De samenleving

Waarom niet gewoon de feiten accepteren zoals ze liggen en op basis daarvan keuzes maken? We proberen nu de feiten naar onze hand te zetten, maar als mensen dat niet willen, dan zal dat nooit gebeuren. En ja, dat geldt niet alleen ten aanzien van islam. Wees dan als samenleving eerlijk en zeg tegen die mensen dat je ze niet meer in je samenleving wilt, dus geef ze alle middelen mee die ze nodig hebben om elders een nieuw leven op te bouwen. Waarom proberen we krampachtig om mensen die niet willen in onze samenleving te integreren? Dat levert alleen maar spanning en stress op bij zowel hen als ons.

De methode 2

Dat was even een uitstapje, dus terug naar de methode.

In uw proefschrift stelt u dat drie islamitische scholen ‘streng in de leer zijn’. Nu blijkt dat ongeveer twintig onderwijsinstellingen dit boek gebruiken. Behoren zij ook tot die categorie?
‘Ik maak onderscheid tussen open en gesloten scholen. Maar een hele school kwalificeren op basis van één lesmethode gaat mij te ver. Er kunnen nog steeds open en genuanceerde gesprekken plaatsvinden. Op islamitische scholen is zo’n 60 procent van de docenten niet-islamitisch. Denk je echt dat zij deze lessen doceren? Het is te kort door de bocht om te stellen dat de helft van de scholen ook daadwerkelijk dit hoofdstuk hebben gebruikt.’

Onderscheid maken als politiek correct middel om je eigen beeld vast te houden. Interessant. En ja, je kunt een hele school wel degelijk kwalificeren op basis van één methode. Sterker nog: Doe je dat niet, dan zeg je eigenlijk dat die school geen bewuste keuzes maakt en/of niet goed informeert wat er in een lesmethode onderwezen wordt.

Als dat zo zou zijn, dan moet je je afvragen of een schoolleiding wel capabel is. En weer: Dat geldt niet alleen voor islamitische scholen, maar bijvoorbeeld ook voor scholen die de Noordhoff boeken die de betekenis van Jeruzalem voor de Joden weglaten.

Het benoemen dat 60% van leerkrachten niet-islamitisch zou zijn, is totaal irrelevant. Het gaat met name om docenten in de relevante vakken. Hoeveel wedergeboren christenen werken er als godsdienstonderwijzers op islamitische scholen?

En ja, natuurlijk onderwijzen zij die lesmethode wel, want het is de lesmethode van keuze van de school. Je kunt als leerkracht toch niet een heel andere methode gaan volgen dan die aangeboden wordt?

Uit de kast

Kun je op een islamitische school uit de kast komen?
‘Het is volgens mij voor moslims sowieso lastig om uit de kast te komen. Dat geldt dus op islamitische scholen, maar ook op openbare scholen. Ik durf niet te zeggen dat het voor een islamitische jongen op een openbare school makkelijker is om uit te komen voor zijn homoseksualiteit.’

Nee dus. Gewoon, kort maar krachtig: Nee. Er zijn verhalen te over van moslims in Nederland die met de dood bedreigd worden. Die uit worden gestoten uit hun gemeenschap en familie. De school is daarbij dus niet zozeer van doorslaggevend belang, maar met name de islamitische groep waarbinnen deze jongeren zich dagelijks bewegen.

Als een homoseksuele moslimjongen op school uit de kast zou komen, dan betekent dat zeer zeker nog geen acceptatie thuis, in de moskee of vriendengroep. Die aardige blonde Nederlandse leerkracht kan dan wel begripvol zijn, maar zij trekt om 17 uur de schooldeur achter zich dicht en dan zal die jongen er toch echt zelf mee moeten dealen. Haar werktijd zit er op.

Taqiyya… weer

De gevoelige passages worden niet door alle godsdienstleerkrachten gebruikt.

De islam is behoorlijk duidelijk over homoseksualiteit. Een religieuze leerkracht die hier anders over denkt kan dat waarschijnlijk beter voor zich houden. Dit wordt binnen de islamitische gemeenschap niet op prijs gesteld, maar voorlopig zijn “de ongelovigen” weer even tevreden gesteld.

De lesmethode wordt herschreven, maar dat kan natuurlijk nog wel even duren. En ja, ik ben – door ervaring – nogal sceptisch geworden.

Mijn conclusie kan overeind blijven, omdat open gesprekken nog steeds kunnen bijdragen aan de integratie

Het is, mede door de verschillende conclusies die in dit artikel worden besproken, duidelijk dat taqiyya toe wordt gepast. Het is logisch dat Marietje Beemsterboer achter haar conclusie blijft staan, anders zou ze haar hele scriptie in de prullenbak kunnen gooien en zou haar promoveren waardeloos zijn. Dat gun je natuurlijk niemand.

Maar ik ben nogal sceptisch in hoeverre er sprake kan zijn met een cultuur die ongelovigen in het algemeen en vrouwen in het bijzonder, als minderwaardig beschouwt en vindt dat zij het recht tot liegen tegen ongelovigen hebben. Een open gesprek is alleen mogelijk op basis van gelijkwaardigheid. Als je gesprekspartner zichzelf superieur voelt, heb je gelijk al een probleem.

Bron: De Volkskrant

Via facebook kreeg ik kort daarna deze aanvulling te zien: