Henri Nouwen ziet in de poging van de duivel om Jezus te verleiden een diepere betekenis. De Bijbel kent op meerdere plaatsen diepere betekenissen, soms wel tot vier lagen diep. Lees hier wat Henri Nouwen er uit haalt.
Kort nadat Hij de stem had gehoord die Hem de geliefde Zoon noemde, kwam in de woestijn de stem van satan op Hem af. Die stem daagde Hem uit om te bewijzen dat Hij het waard was bemind te worden. Jezus wees die stem af en begon direct daarna aan Zijn openbare bediening.
Dit hele boek gaat over de geestelijke reis die Nouwen doorloopt na te zijn geraakt door Rembrandt’s schilderij ‘De terugkeer van de verloren zoon’. Alles draait er om geliefd te zijn door God, je geliefd te weten door de Vader, en onze constante strijd om het toch maar te verdienen.
Hij beschrijft ook het leven van Rembrandt. Zijn jonge leven was een volledige tegenstelling van het schilderij en ook zijn eerste werken laten een heel ander beeld zien, waarbij Rembrandt zelf altijd het middelpunt van de belangstelling is. Een fascinerende reis van een hoogdravende, populaire, hoerenlopende losbol, naar een volwassen man die een schilderij als dit weet te maken met zoveel emotie en gevoel in het schilderij dat het mensen weet te raken en levens kan veranderen.
Korte tijd later volgt het moment waarop Jezus de berg op gaat, Zijn leerlingen om Zich heen verzamelt en Zijn beroemde Bergrede houdt:
‘Zalig zijn de armen van geest. Zalig de zachtmoedigen. Zalig die treuren. Zalig die hongeren en dorsten naar gerechtigheid. Zalig de barmhartigen. Zalig de reinen van hart. Zalig de vredestichters. Zalig de vervolgden om de gerechtigheid.’
Zou het niet een geweldige wereld zijn als ieder mens zich er naar uit strekken om tot tenminste één van de groepen te gaan behoren?
Deze zaligsprekingen vormen met elkaar een treffend zelfportret van Jezus, de geliefde Zoon. Tegelijkertijd vormen zij een portret van een kind van God, dus ook van mij, zoals ik bedoeld ben. De zaligsprekingen vormen als het ware een korte en bondige routebeschrijving van de weg terug naar huis van mijn Vader.
En als we het leven van Jezus bestuderen, dan komen we inderdaad tot de ontdekking dat Hij al deze kwaliteiten in Zich had. Maar tegelijkertijd kon Hij ook boos worden op onrecht, leugens en ander kwaad. Hij noemde de Farizeeën “witgekalkte graven” en “adderengebroed” en sloeg de wisselaars en handelaars de Tempel uit!
Maar toch was Hij zachtmoedig en bewogen met de lijdende medemens. Hij genas velen, en nam tijd voor mensen persoonlijk. Hij treurde om Lazarus, Jeruzalem en het beeld wat Hij voor de toekomst zag. Hij hongerde en dorstte naar gerechtigheid en voorspelde zware tijden voor mensen die Hem daar in zouden gaan volgen. Hij keek om naar anderen, veroordeelde bijvoorbeeld de overspelige vrouw niet, maar gaf haar een tweede kans, of misschien wel 20e. Hij was rein van hart, eerlijk, oprecht en sprak altijd de waarheid. Hij stichtte vrede, maar wist tegelijkertijd dat Zijn boodschap strijd zou geven in de wereld, met de wereld. Hij werd vervolgd om Zijn Boodschap van gerechtigheid. Voor het gerecht gedaagd en ten onrechte veroordeeld, gemarteld en gedood om de Waarheid en om gerechtigheid voor God te bewerken door onze zonden op Zich te nemen.
Alle quotes zijn genomen uit: Henri Nouwen, Eindelijk thuis, pag. 61, 62