Het nieuwe kabinet is een éénpartij-kabinet. Rutte en Samsom ‘vertegenwoordigen’ officieel wel een andere partij, maar beiden zijn sociaal-liberaal en een ideologie is voor hen iets uit een grijs verleden. BV Nederland moet bestuurd worden als BV. Probleem is dat beide heren schijnen te denken dat Nederland niet meer is dan een BV, en in hun sociaal-liberale tunnelvisie geen rekening houden met de basis van die BV.
En zoals elke bouwer weet: Zonder basis, geen bouwwerk.
Gezin de dupe
Dat denken van bovenaf, vanuit de sociaalliberale, efficiënte staat, heeft nog andere vergaande consequenties. Het negeert volledig dat de basis van een samenleving bij de burgers ligt en bij de samenlevingsverbanden die zij met elkaar aangaan. Als gevolg daarvan is het gezin het kind van de rekening. Een opeenstapeling van maatregelen –minder kinderbijslag, schoolboeken voor eigen rekening, inkomensafhankelijke zorgpremie, introductie van een sociaal leenstelsel– zorgt ervoor dat gezinnen van hardwerkende ouders en hun kinderen in de komende jaren onevenredig hard worden aangepakt. Terwijl die gezinnen de ruggengraat van de samenleving vormen.
Hier ligt inderdaad een groot probleem. Door de stijgende lasten zullen veel stellen er voor kiezen om maar geen kinderen te nemen, minder kinderen te nemen of het nemen van kinderen uit te stellen. Hiermee wordt dus het vergrijzingsprobleem alleen maar groter.
En Spruyt is niet de enige die dit probleem signaleert:
Met de eindeloze opsomming om financieel uit de problemen te komen, wordt niet de kern van de nood in ons land opgelost. We worstelen niet met een financiële, maar met een morele crisis. De vergrijzing is het gevolg van ons kindonvriendelijke gedrag en beleid. Met 1 miljoen abortussen en elk jaar 30.000 meer, komen de pensioenen en zorgkosten in de knel. Ons kindonvriendelijke beleid zorgt er voor dat we miljoenen kinderen missen, omdat we vinden dat met één of twee kinderen ons gezin voltooid is. We dachten alleen aan onze welvaart, maar moet ons kindvijandig gedrag bekopen met afname van ons welzijn. De kinderen die we missen, zouden in één klap ons financieel probleem hebben opgelost. De weigering dat in te zien, onderstreept het morele bankroet van ons land.
Bron: Nieuwsbrief Schreeuw om Leven, 28e jaargang nr. 7
De oplossing op langere termijn zou inderdaad zijn om te zorgen voor meer aanwas, dus grotere gezinnen. Op internet circuleert een video waarin duidelijk gemaakt wordt dat de aanwas van kinderen in het westen te laag is om deze cultuur in stand te houden. Dit filmpje is gebaseerd op cijfers en feiten van statistische bureaus en gaat niet alleen over Nederland, maar betrekt heel Europa. Het overheidsbeleid werkt dus mee aan de ondergang van onze cultuur.
Is het niet vreemd dat met zoveel feiten de overheid halsstarrig het bestaande beleid op dit terrein doorvoert? Blijkbaar is regeren meer handelen naar de eigen ideologie, dan het bepalen van beleid op basis van feiten. Een misschien schokkende, maar niet verbazingwekkende conclusie.