Dit is een klassieker. Laten we beginnen bij het demonische gezicht van lijden over het lichaam van een dode jongen, waarvan verondersteld wordt dat deze is gedood door Israëlische bombardementen. Dit is rechtstreeks gericht op het hart van mensen als Annie Lennox (Anja Meulenbelt – red.) die, op het moment dat zij bommen op Gaza zien vallen, direct het beeld van Palestijnse baby’s die gebombardeerd worden voor ogen krijgen, in plaats van militante Hamasleden die Israëlische baby’s onder vuur nemen. En uiteraard nemen de media de foto klakkeloos over.
En de media gaan uiteraard met het verhaal aan de haal. Het ligt allemaal zo voor de hand. Jongen gedood door explosie, Israëlieten bombarderen Gaza. Of, zoals de Palestijnse “generaal” die de leiding had over de dood van Al Durah, het zei:
Er is geen reden om te onderzoeken als we weten wie het gedaan heeft
Maar wacht even, hoe zit het dan met het bewijs, vraagt ‘Elder of Baker Street‘ zich af. Jodi Rudoren, die vanwege haar vreemde uitlatingen toen zij net door de NYT in het Midden Oosten was gestationeerd op haar vingers werd getikt, laat wat onafhankelijke journalistiek zien en schrijft:
Het is onduidelijk wie verantwoordelijk was voor de aanval op Annazla: de schade was in de verste verte niet ernstig genoeg om te kunnen zijn veroorzaakt door een Israëlische F-16, waardoor de mogelijkheid open staat dat het een foute lancering met een raket door Palestijnse militanten is geweest die verantwoordelijk is voor de slachtoffers.
En Karin Laub, de verslaggeefster van AP, voegt een belangrijk detail toe:
Israël heeft altijd ten stelligste haar betrokkenheid ontkent en stelt dat het op dat moment geen aanvallen in dat gebied heeft uitgevoerd. De tweede belangrijkste mensenrechtenorganisaties van Gaza, die normaal gesproken de dood van burgerslachtoffers onderzoeken, geven geen commentaar en zeggen dat zij het gebied niet konden bereiken in verband met het nog steeds aanwezige gevaar.
De familie van Mahmoud zegt dat hij in een steegje valk bij zijn huis was toen hij samen met een 20-jarige man werd gedood, maar er is geen enkele getuige naar voren gekomen die de aanval heeft gezien. Het gebied vertoont tekenen die er op wijzen dat er een raket ontploft zou kunnen zijn, met beschadigingen van brokstukken van een projectiel op de muren in de omgeving en een kapot keukenraam.
Omwonenden verklaarden echter dat veiligheidsmedewerkers direct de overblijfsel van het projectiel weg hebben gehaald, waardoor het onmogelijk is geworden om vast te stellen wie het afgevuurd heeft.
We hebben dit scenario vaker gezien. In de zomer van 2006 werd het grootste deel van de Ghalia familie gedood bij een explosie op Gaza Beach. De Palestijnen gaven direct, met behulp van dramatisch maar dubieus materiaal van hun jonge dochter, in woest verdriet heen en weer lopend tussen de puinhopen en verkochten dit aan de westerse media, die hun claim direct uitzonden, dat de familie, terwijl zij lagen te relaxen op het strand, zou zijn beschoten door Israëlische marineschepen.
Klassiek Pallywood bewijs stapelde zich op dat de Israëlieten daar helemaal niet hadden geschoten, dat de krater die door de inslag was geslagen niet overeen kwam met een Israëlische granaat, dat ondanks verklaringen van het tegenovergestelde, Palestijnse bronnen en hun woordvoerder, Mark Galasco van HRW, geen enkel bewijs hadden wat de explosie had veroorzaakt.
Toen het tijd was om de twee jongste slachtoffers naar Israëlische ziekenhuizen te brengen werden, met levensbedreigend risico, de granaatscherven snel door Palestijnse doktoren van hun lichamen gehaald.
In dit geval lieten journalisten echter wat tekenen van forensische scherpte zien. Om eerlijk te zijn, zij naar ons, en wij naar hen, zowel Jodi Rudoren van NYT als Karen Laub van AP hebben de afwezigheid van bewijs genoemd: de explosie was te klein om te zijn veroorzaakt door een raket van een gevechtsvliegtuig, de opruimploeg was al op de plaats geweest voordat journalisten er mochten komen. De Algemeiner ondervroeg een ballistisch expert die de vermoedens van Rudoren bevestigde:
Na het zien van het verslag van de CNN van de plaats van de aanval, bevestigde Yiftah Shapir, ballistisch expert en directeur van het ‘Middle East Military Balance Project’ van het ‘Institute for National Security Studies’ in Israël, tegen De Allgemeiner, “het is redelijk te stellen dat deze schade is veroorzaakt door een relatief kleine explosie op korte afstand.
Je ziet veel kleine gaten”, voegde hij toe. “Als het een zwaar explosief zou zijn geweest zou de schade veel groter zijn, en op grote afstand zouden de brokstukken veel meer verspreid zijn geweest door de lange afstand”.
Dit is duidelijk een grote stap voorwaarts sinds het verslag van Suzanne Goldenberg van de Guardian van 1 oktober 2000.