De hypocrisie van Europa

Gistermorgen viel ons oog op dit artikel. Leerzaam.

De PVV van Geert Wilders blijkt een meldpunt te hebben opgericht waar mensen hun klachten kunnen uiten over Midden- en Oost-Europeanen. Op zich geen verwonderlijk initiatief in een land waar inmiddels diverse kliklijnen bestaan, maar toch roept uitgerekend deze actie blijkbaar op tot grote commotie.

Enerzijds is dat niet verbazingwekkend want zo ongeveer elke actie die de PVV onderneemt kan rekenen op kritiek en commentaar. De ‘bestrijders’ van de PVV maken daar één grote denkfout mee, want juist door doorlopend kritiek te leveren, wordt de samenleving vanzelf immuun voor de kritiek, en daarmee spelen ze de PVV nu juist in de kaart.

Europees Commissaris Viviane Reding deed een opmerkelijke oproep.

De PVV-website druist volstrekt in tegen de Europese principes

Jammer voor mevrouw Reding, maar het bestaan van diverse kliklijnen in Nederlang getuigt er van dat dit in ieder geval niet indruist tegen de Nederlandse principes, en aangezien dit in hoofdzaak nog steeds een Nederlandse aangelegenheid is, is haar commentaar niet meer dan olie op het vuur.

In Europa staan we voor vrijheid. We staan voor een open continent waar burgers kunnen gaan, werken en studeren waar ze willen

Sorry mevrouw Reding, maar ook dat is allang een fabeltje waar geen enkele burger meer in gelooft, en maakt uw commentaar volslagen belachelijk.

Elk telefoongeprek, elke email, elke sms, die wij verzenden wordt geregistreerd en opgeslagen. Onze kentekens worden om de paar honderd meter gecontroleerd, en elke kleine snelheidsovertreding wordt genadeloos afgestraft. Het geweld tegen hulpdiensten neemt toe, en wordt beantwoord met meer geweld en onderdrukking. Via onze mobiels zijn we door heel Europa te volgen, bij elke grensovergang worden we gecontroleerd, bij elk tolhuisje worden we geregistreerd en gecontroleerd. Elke pintransactie is traceerbaar, en ons surfgedrag wordt doorlopend opgeslagen en geregistreerd.

Bijna alle klagers over deze actie zijn mensen die zelf in een keurige blanke Vinexwijk wonen, of op politiek pluche zitten. Ver verwijdert van de dagelijkse werkelijkheid.

Dan is praten over vrijheid niets anders dan holle, politiek correcte retoriek die totaal geen enkel raakvlak meer heeft met de werkelijkheid.

We lossen onze problemen alleen maar op door meer solidariteit, niet door medeburgers te verklikken

Dan ben ik heel benieuwd hoe zij het bestaan van de diverse kliklijnen, in ieder geval in Nederland, verklaard. Burgers worden door onze overheid juist opgeroepen om elkaar te verklikken. Een walgelijke situatie, maar blijkbaar hebben veel Nederlanders er totaal geen probleem mee.

Maar we moeten dus constateren dat deze beweging door onze eigen overheid in gang is gezet, en daarmee is de hele commotie dus één groot vraagteken.

Voor de grap heb ik even snel gezocht op de zoekterm ‘kliklijn’, en tot mijn stomme verbazing kwamen er meer reacties naar boven dan ik verwacht had:

• Belasting kliklijn
• Kliklijn Gestolen Goederen
• Kliklijn Huiselijk Geweld
• Kliklijn Internet Fraude
• Kliklijn Bijstandsfraude SIOD
• Kliklijn Bijstandsfraude UWV
• Kliklijn Fraude
• Kliklijn Kinderporno AFA
• Kliklijn Kinderporno Cyber Tipline
• Kliklijn Kinderporno Internet Watch Foundation
• Kliklijn Kinderporno NCMEC
• Kliklijn Kinderporno Stop It
• Kliklijn Kinderporno Stopline
• Kliklijn Misdaad
• Kliklijn Pesten Stichting Kidpower
• Kliklijn Pesten Tiplijn Pesten
• Kliklijn Sociale Dienst
• Kliklijn Verkeersovertredingen
• Meldpunt politie Zuid-Limburg
• Kliklijn RET (vervoersbedrijf)
• Tiplijn Treinvandalisme
• Tiplijn Taxi klachten

En dit is nog maar het topje van de ijsberg over de gevonden tip- en kliklijnen. Het blijkt dus een zodanig wijdverspreid fenomeen, en over werkelijk zo ongeveer elk denkbaar onderwerp, dat de hele commotie over de PVV-actie werkelijk volslagen belachelijk is geworden.

We zijn verzand in een verschrikkelijke, destructieve cultuur van achterdocht en klikkerij, getuige het enorme aantal kliklijnen. En bij veel van de kliklijnen is best een geldig excuus te verzinnen, maar van veel kliklijnen geldt ook zeker de intolerantie die in de maatschappij hand over hand toeneemt.

Het aantal meldingen, in het artikel van het AD was al sprake van 32000 meldingen, geeft wel aan dat er sprake is van een serieus probleem. In het licht van het voorgaande is de uitspraak

openlijke oproep tot intolerantie

van Reding dan ook nauwelijks meer dan lachwekkend … als het niet zo triest was. Europa werkt aan alle kanten de intolerantie in de hand, en roept ondertussen op tot tolerantie? Dat is tegenstrijdig.

Wat te denken bijvoorbeeld van de actie van vrachtwagenchauffeurs een paar weken geleden. Die protesteerden tegen met name Oost-Europese chauffeurs die onder de prijs kunnen werken door lage belastingen, lage kosten, en ondeugdelijk materieel. Dan hoor je Europa niet. Dat is ook discriminatie, want daardoor voelen Nederlandse chauffeurs zich in eigen land niet eens meer thuis!

Toen wij met de auto van Nederland naar Turkije wilden rijden werd ons keer op keer geadviseerd om via Italië te rijden, en Bulgarije te mijden. Zo welkom zijn wij als Nederlanders in Bulgarije. Zo welkom kunnen we ons in Europa voelen, dat experts adviseren om deze landen te mijden. Toch vreemd dat we mw. Reding daar niet over horen.

Uit eigen praktijkervaring kan ik één ding zeggen:

Bijna alle klagers over deze actie zijn mensen die zelf in een keurige blanke Vinexwijk wonen, of op politiek pluche zitten. Ver verwijdert van de dagelijkse werkelijkheid.

Vrienden van ons gingen uit ideologische overwegingen in de Schilderswijk in Den Haag wonen. Vol goede moed betrokken ze hun aangekochte appartement tussen een mix van culturen en nationaliteiten. Na een paar weken begon de eerste twijfel toe te slaan, maar even een weekendje bij familie in het noorden op adem komen gaf ze weer wat moed voor de volgende ronde.

Na een paar maanden was de twijfel toch wel erg sterk geworden, en na een maand of vier wisten ze het bijna zeker: Ze wilden weg, en wel zo snel mogelijk. Na veel wikken en wegen, praten met familie, vrienden, bekenden, collega’s, allemaal mensen die hen van harte steunden en bewondering hadden voor hun beslissing om in zo’n wijk te gaan wonen, werd na een maand of vijf het appartement weer te koop gezet.  Een ervaring rijker, een illusie armer, een zenuwinzinking nabij.

Enige kleine probleempje is dat hun appartement in deze wijk onverkoopbaar blijkt te zijn. En dan blijkt dat al die klagers over de actie van de PVV opeens niet thuis zijn, en liever vanuit hun politiek pluche anderen aanmoedigen om te doen wat ze zelf nooit zouden overwegen. Waarschijnlijk kennen ze de praktijk ook wel, maar durven die niet te zeggen omdat hun eigen falen daarmee openbaar komt. Ze kunnen nergens aankloppen voor hulp, en al diegenen die nu een grote mond hebben over de actie van de PVV laten deze mensen gewoon barsten!

Wat dat betreft moeten we blij zijn met een partij als de PVV die wel zijn nek uit durft te steken en deze maatschappelijke problemen wel aan durft te kaarten. Jammer genoeg is dit de enige partij die het durft, maar de reacties geven wel aan dat deze problematiek door de politiek nog steeds ontkent wordt. Ook op Europees niveau.

De reacties onder het artikel in het AD geven ook wel aan dat de kloof tussen straat en politiek zo langzamerhand onoverbrugbaar aan het worden is.