Tot het jaar 2013 wil de Duitse minister van gezinszaken, Ursula van der Leyen, 50.000 extra crècheplaatsen voor kinderen jonger dan 3 jaar realiseren. “Als daarvoor de wet veranderd moet worden, zal het daardoor niet mislukken”, zei deze minister (Süddeutsche Zeitung, 9.2.2007). Hoe verschrikkelijk de gevolgen daarvan kunnen zijn, verduidelijkt een brief van Anna Wahlgren uit Zweden, die in Scandinavië als expert op het gebied van kinderen geldt.
Lieve moeders in Duitsland (Nederland – red.),
Voor u in Duitsland is Zweden het grote voorbeeld als het gaat om de combinatie van gezin en werk, om hogere geboorteaantallen en om zgn. ontwikkeling van zeer jonge kinderen in door de staat ingestelde kindercrèches. Dat hoor en lees ik bij mijn talrijke contacten in Duitsland. Duitse politici, journalisten en wetenschappers worden niet moe het Zweeds-Scandinavische gezinsmodel tot navolging aan te prijzen. Daarom richt ik me nu tot u met een dringende waarschuwing: Zweden is geen kindvriendelijk land. De Zweedse “welvaartsstaat” deugt niet als model voor een gezinsvriendelijke maatschappij. Kinderen en oude mensen worden aan de zijlijn gezet en het vergaat hen daar slecht. Kleine kinderen, de hele dag door vreemden verzorgd, lachen weinig en spelen niet vrij, fantasierijk en onbekommerd. Onze kinderdagverblijven ontpoppen zich na 25 jaar ervaring als het grootste sociale en financiële debacle. Op de scholen heerst geweld, ouders en leraren worden bedreigd. Eén op de drie kinderen lijdt aan een psychische stoornis. Depressiviteit, alcohol- en drugsproblemen onder jongeren neemt op een beangstigende manier toe. Elk jaar plegen 100 kinderen zelfmoord. Hoe kon het zover komen? Eerst werd de reputatie van de huisvrouwen naar beneden gehaald, om hen daarna hun rechten te ontnemen. Daarna werd het doorsnee-gezin met één inkomen de mogelijkheid van bestaan ontnomen door wijziging in de belastingheffing. Veel propaganda voor het op jonge leeftijd onderbrengen van kinderen in dagverblijven heeft tot gevolg gehad, dat jonge ouders een totaal gebrek aan zelfvertrouwen in hun eigen bekwaamheid tot opvoeden hebben. In wetboeken is het woord ‘familie’ vervangen door het woord ‘huishouden’. Enorme bedragen worden in het systeem van de kinderopvang geïnvesteerd. Maar degenen die zelf hun kinderen willen opvoeden, krijgen niets. In Duitsland merk ik de laatste tijd dergelijke tendensen op. Onze kinderen in Zweden verliezen hun thuis en hun ouders veel te vroeg. Daarom appelleer ik aan u, Duitse moeders: Red uw kinderen, in ieder geval de eerste drie jaar. Breng ze niet zonder noodzaak naar institutionele opvang. Geen enkele vreemde is in staat uw kind de liefde en de aandacht te geven, die overeenkomt met de liefdevolle verbinding tussen ouders en kinderen. Kinderen willen het gewone dagelijkse leven met hun ouders delen, niet alleen speciale momenten van twee korte uren aan het einde van de werkdag. Ze willen hun moeder, bereikbaar en aanwezig. De moeder is het belangrijkste “voedingsmiddel” voor een klein kind.
Bron: Bijbel en Onderwijs