Gilad Schalit, met (voor de toeschouwer) rechts zijn vader en links premier Benyamin Netanyahu en minister Barak.
Faisal Al Qasim, een Syrische journalist die werkzaam is voor het pan-ArabischeGulfnews, schrijft dat de gisteren tot stand gekomen gevangenenruil tussen Israël en de Palestijnse terreurbeweging Hamas, waarbij één Israëlische soldaat werd geruild voor 1070 Palestijnen, ‘zowel politiek als moreel enorm vernederend is voor alle Arabieren.’ Al Qasim ziet de ongelijke ruil als exemplarisch voor het grote verschil tussen hoe Israël zijn burgers behandelt en hoe Arabische regimes dat doen.
Door de grootscheepse media aandacht die er de afgelopen weken en maanden voor was zullen nu miljoenen mensen over de hele wereld weten wie Gilad Schalit is – de Israëlische soldaat die in 2006 werd gekidnapt door Hamas en sindsdien gevangen werd gehouden. Zelfs de Arabische media leken volgens Al Qasim meer aandacht voor Schalit te hebben dan voor de ‘beproevingen van duizenden Arabische ‘Shalloots’, zowel in binnen- als in buitenland. Geen wonder dat Hamasleiders onlangs sarcastisch opmerkten dat overal waar ze kwamen Arabische leiders met groot enthousiasme over Schalit begonnen te praten.’
Met het woord ‘Shalloots’ wil Al Qasim naar eigen zeggen het enorme verschil aanduiden tussen de Israëliër Schalit en de zogenaamde Arabische ‘Shalloot’, wat in het Arabisch zoveel betekent als ‘afgetrapte of verlopen schoenen’. In de Arabische spreektaal is het woord een metafoor voor vervallen, waardeloze dingen.‘Waarom is de hele wereld, inclusief veel Arabische leiders, zo druk geweest met het proberen te bevrijden van Schalit, terwijl er tienduizenden Arabische ‘Shalloots’ zijn die wegkwijnen in Israëlische en andere gevangenissen? Waarom zijn zij zo waardeloos en onbelangrijk?’ vraagt de Syrische journalist zich af.
Al Qasim schrijft dan dat het geen geheim is dat de waarde van een Arabier in op de ‘ruilmarkt’ van de Arabische regimes gelijk staat aan ongeveer nul. ‘Hij is net zo weinig waard als een uienschil,’ constateert hij. ‘Men moet niet verwachten dat regimes die hun eigen vertrapte mensen als vuil behandelen en hen in hun eigen landen martelen en uithongeren ook maar iets geven om een Arabische gevangene in een Israëlische of andere buitenlandse gevangenis.’ Over de hele wereld worden duizenden Arabieren al tientallen jaren lang vastgehouden. Sommigen van hen zijn ondertussen gestorven zonder dat er ook maar een haan naar kraaide.
‘Honderden Arabieren kunnen op ieder moment in hun landen verdwijnen zonder dat iemand daar ook maar iets om geeft,’ aldus Al Qasim, die in dit verband wijst op de vele honderden Arabieren die reeds stierven terwijl ze hun landen met inmiddels ‘doodsboten’ genoemde vaartuigjes probeerden te ontvluchten.’Het is geweldig te zien dat meer dan 1000 Palestijnen werden vrijgelaten uit Israëlische gevangenissen, maar het is intriest dat dit enorme aantal gevangenen wordt geruild voor één enkele Israëlische soldaat. Is dat niet enorm vernederend voor alle Arabieren, zowel in politiek als moreel opzicht?’
De Syrische journalist concludeert vervolgens dat het in het geheel geen wonder is dat Israël zoveel Arabieren vrijlaat voor slechts één persoon. Tenslotte ziet ook de Israëlische regering dat de Arabische regimes en hun veiligheidstroepen willekeurig -alsof het om een zwerm vliegen of een kudde dieren gaat- het vuur openen op demonstranten die enkel opkomen voor hun basisrechten.