Met toestemming overgenomen uit Het Zoeklicht 87e jaargang, nr. 3, 5 februari 2011
…Ik hoorde veel over genezing en bad er ook om. Ik was wel naar een genezingsdienst geweest, in de eigen Gemeente met olie gezalfd, naar voren gegaan, maar de pijn bleef. ’s Morgens loop ik altijd een half en ’s middags ga ik fietsen. Ik ga over smalle paadjes en daar kan ik hardop bidden en de Here loven en prijzen, midden in weilanden en bos. Vaak stroomt Gods liefde dan in mijn hart. Op een keer, op dat smalle weggetje, het Smitslaantje, doorstroomde ineens Gods warme liefde mijn hele lichaam. Alle pijn vloeide mijn lichaam uit. Ik stapte van de fiets en wist dat ik was genezen. 38 jaar reuma en nu plotseling alles weg! “Niemand zal het geloven”, dacht ik direct. Maar ik liep, sprong, danste. “Geen pijn, geen pijn, totaal niets!”, riep ik hardop.
Na tien maanden ging ik voor controle naar de reumatoloog. Ik had hem niks gezegd. Hij kwam na de onderzoeken:”Ik snap hier niets van, alles is weg, de bloedbezinkels zijn normaal.” Toen zei ik:”Ja, ik ben genezen.” Ik had wel meer met hem over mijn geloof gesproken, maar hij moest daar niets van hebben. Ik had het verder nog steeds niet veel mensen verteld, maar toen wist ik dat ik het mocht vertellen aan iedereen! Alle medicijnen weg, hardlopen en springen zonder pijn. “Here, wat bent u goed!”
Mijn huisarts zei:”Man, dit gebeurd nooit. Ik geloof niet, maar dit is wel een wonder!”
Lees het hele artikel in Het Zoeklicht 87e jaargang, nr. 3, 5 februari 2011