Sinds mijn kindertijd hoor al ik verhalen over een onzichtbaar ding wat ze de Israëlische samenzwering noemen
Er wordt altijd geroepen “Israël heeft dit gedaan, Israël heeft dat gedaan”. En nog erger wordt het als ik hoor dat Israël iets aan het voorbereiden is. Maar, als we al weten wat Israël gaat doen, waarom stoppen we dat dan niet, of vermijden we het niet? De grootste samenzwering die ik gehoord heb over de Arabieren en de Israëlieten is de vernederende nederlaag van juni 1967. De Egyptenaren gaven iedereen, behalve zichzelf, de schuld van deze nederlaag. Ze bleven maar praten over de vraag waarom sommige vliegtuigen uit het noorden kwamen en niet uit het oosten. Ze hielden vol dat dat Amerikaanse vliegtuigen waren die Egypte aanvielen. Hadden de militaire analisten niet iets gehoord over schijnbewegingen, of verwachten ze dat de luchtmacht net zo zou vliegen als commerciële luchtvaartmaatschappijen door de kortste en meest directe route te nemen.
Het bleek dat de Egyptische strijdkrachten onder commando stonden van Gamal Abdel Nasser, die slechts de rang van majoor had. Uren voor de Israëlische (verdedigings! – red.)aanval, kregen alle luchtmachtbases de opdracht om te wachten omdat het vliegtuig van veldmaarschalk Abdulhakim Amer in de lucht was.
Dus het was helemaal geen Israëlische samenzwering die de Egyptenaren versloeg, het was slechte planning en een vermoeid leger, wat net terugkwam uit Jemen, die een oorlog uit moesten vechten waarvan zelfs Nasser geen idee had hoe hij het aan moest pakken.
Dat was Egypte in 1967, maar hoe zit het met de Egyptische opstand van 2011? Waren het de Egyptenaren, of krachten van buitenaf? Het Egyptische leiderschap noemde Al-Jazeera altijd het ‘luciferdoosje’. Het mediacentrum van het kanaal in Qatar is zo klein dat mensen zich al afvroegen waarom regionale leiders zich zorgen maakten om zo’n klein mediagebouw, een dat zo klein is als een luciferdoosje. Het bleek dat de Egyptische leiders Al Jazeera bovenaan het lijstje hadden staan van plekken die gesloten moesten worden. Er was ook geen Israëlisch mediacentrum en Israël heeft geen belang bij een instabiel Egypte. Thomas Friedman heeft weleens gezegd dat Al Jazeera in Egypte gevestigd zou moeten zijn, niet in Qatar.
Egypte is een land wiens media vooraan hadden moeten staan in de verslaggeving. Maar, Egyptenaren in het land zelf en in het buitenland zijn volledig afhankelijk van buitenlandse bronnen. We moeten niet twijfelen aan de oprechte roep van de Egyptenaren voor veranderingen. We kunnen 80 miljoen Egyptenaren er niet van beschuldigen dat zij poppetjes in buitenlandse handen zijn.
Tot op de de dag van vandaag, zie ik Arabieren die Israël de schuld geven van jonge Arabische drugsverslaafden, hun slechte onderwijs, de Iraakse invasie in Kuwait, slechte wegen, corruptie, het gebrek aan democratie, werkloosheid, 9/11, de opdeling van Soedan, de opstand in Tunesië, en de onrust in Egypte. Als Israël dat allemaal kan doen, dan zijn de Israëlieten of supermensen, of we geven anderen de schuld van ons falen.
De geschiedenisboeken leren ons dat de Arabieren terug hadden kunnen keren naar de Golanvlakte, Sinai, de Westelijke Jordaanoever en al de grenzen van 1967 als Gamal Abdel Nasser slechts één telefoontje naar Israël had gepleegd en twee dagen na de oorlog van 1967 de nederlaag had toegegeven. Dan waren er ook minder Palestijnen verstrooid. Maar, wij Arabieren, geven nederlagen nooit toe.
De Arabische wereld is op het moment in een staat van onrust. Egypte is het grootste land in de Arabische wereld met 82 miljoen inwoners. Als dit land beeft, beeft de hele Arabische wereld. Dit is niet het moment om met de vinger naar het westen of Israël te wijzen. Elk land heeft een eigen agenda in het belang van haar burgers. Arabieren moeten nadenken wat het beste is voor hun volk, niet hun leiders. Israël heeft geen Europese bankrekening geopend voor Zine El-Abidine Ben Ali. Dat heeft hij zelf gedaan, en waar kwam het geld vandaan? Israël heeft de miljarden dollars die in Irak door Saddam Hussein werden gebruikt, terwijl de Irakezen stierven. Saddam heeft dat gedaan.
Je kunt het er mee eens zijn of niet, Israël is een land met het beste onderwijssysteem in het Midden Oosten en een inkomen van meer dan $28.000,- per hoofd van de bevolking.
De Arabieren en de moslims moeten af van het idee dat de hele wereld samenspant om hen te vernietigen. De Arabische wereld is rijk aan grondstoffen, rivieren, vruchtbaar land, welvaart en goed opgeleide mensen. We moeten ons concentreren op onderwijs, gezondheidszorg, infrastructuur, transparante en open kanalen tussen de leiders en het volk. Het is triest om te zien dat Irak, een van de rijkste landen als het gaat om mineralen, water en goed opgeleide mensen, miljoenen burgers heeft die vechten als vluchtelingen. Het is ook triest om te zien dat Jemen 40 procent van zijn watervoorraad verspild om Qat te verbouwen, net zoals het triest is om te zien dat een land als Libanon, wat de potentie heeft om een aantrekkelijke toeristische locatie te zijn, verscheurd wordt door gevestigde belangen, en niet nationale belangen. Waarom zijn we niet in staat geweest om de overstromingen in Jeddah op te lossen, ondanks al de tijd en al het geld dat onze overheid voor de stad heeft gegeven?
Linda Heard schreef in een artikel in Arab News op 8 november 2010 met de titel “Israël graaft zijn eigen graf”. Ja zeker, de Israëlieten graven een graf. Maar voor wie wordt dat graf gegraven? Ik ben er van overtuigd dat het niet voor de Israëlieten zelf is.
Abdulateef Al-Mulhim is gepensioneerd commandant van de Saoedische Marine. He is gestationeerd in Alkhober en kan worden bereikt via ….
Bron: Arab News